Les dues vides d'Andrés Rabadán (2008)
Andrés Rabadán to postać prawdziwa. W 1994 roku zamordował swojego ojca strzelając z kuszy i doprowadził do wykolejenia się trzech pociągów. Został skazany na 20 lat pozbawienia wolności, które spędza w zakładzie psychiatrycznym.
Akcja filmu rozgrywa się po 11 latach odsiadki. W zasadzie niewiele się dzieje. Andrés cały czas próbuje udowodnić sobie i innym, że istnieje i wciąż próbuje uciekać. Nowa lekarz psychiatra zapisuje do programu, dzięki któremu być może będzie mógł skorzystać z przepustki. Zatrudniono też młodą pielęgniarkę, której zainteresowanie Andrésem daleko wykracza poza te należące do jej zawodowych obowiązków.Reżyser "Podwójnego Życia Andrésa Rabadána" niby próbuje odpowiedzieć na pytanie, jak ktoś taki jak Rabadán, człowiek z pozoru zrównoważony, rozsądny i sympatyczny może jednocześnie być potworem z pierwszych stron gazet. I choć niby daje odpowiedź, to w rzeczywistości niczego nie wyjaśnia. Straszna postać ojca może co najwyżej rozjaśnić sytuację zewnętrzną, wskazać na impulsy, które pchnęły Andrésa na drogę zbrodni. Nie mówi jednak o tym, kim on sam jest. Przecież w podobnej sytuacji jest niestety wiele osób, a jednak mało kto porywa się z kuszą na ojca, a jeszcze mniej rozwala pociągi. Co naprawdę kryje się we wnętrzu Andrésa, tego się nie dowiemy, a reżyser dość sprytnie omija ten problem, wkładając w usta bohatera tekst sugerujący jakąś chwilową dysocjację osobowości (co jednak też jest tylko objawem i rodzi więcej pytań niż odpowiedzi).
Film jest fabułą dość prostą, lecz jest to mimo wszystko ciekawy portret osobowości. Trochę szkoda, że portret ten nie został pogłębiony, ale może reżyser nie był do tego zdolny. Jego relacje z Rabadánem są dość bliskie, sporo z nim rozmawiał, zanim zrobił film. Może więc jak pielęgniarka, nie ma dystansu i zadając pytania o to, dlaczego to zrobił, jednocześnie boi się otrzymać prawdziwą i szczerą odpowiedź.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz