New York, I Love You (2009)

Niestety "Zakochany Nowy Jork" to sromotna porażka, jeśli porównać film z "Zakochanym Paryżem". Tam naprawdę wszystko mogło się zdarzyć. Poszczególne nowelki naprawdę przybliżały atmosferę Paryża, pokazując je jako miejsce, gdzie wszystko może się zdarzyć. Wydawać by się mogło, że Nowy Jork będzie godnym następcą. To kosmopolityczne miasto zdawać by się mogło jest perfekcyjnym tyglem do wytopienia każdej historii. Tymczasem reżyserzy, wśród nich naprawdę uznane nazwiska, mieli z miastem poważny kłopot, czego rezultatem są zaskakująco miałkie, pozbawione wyrazistości historyjki.


Nowego Jorku prawie w ogóle tu nie ma. Jeśli chciałbym poczuć atmosferę tej metropolii to lepiej zrobiłbym sięgając po filmy Dito Montiela czy też starsze obrazy Woody'ego Allena. Zresztą neurotyczny duch Allen jest mocno wyczuwalny w większości nowelek. W jednych wychodzi to lepiej (Joshui Marstona o starszej parze), w innych gorzej (Allena Hughesa z Bradleyem Cooperem). Większość to mocno wtórne historyjki, które trzymają ledwie przeciętny poziom. Na tym tle jedyną wyróżniającą się historyjkę opowiedział Brett Ratner. Pełna humoru, zadziorna i niepokorna. Zresztą w zasadzie tylko nowele komediowe, przewrotne warte są uwagi. Jedynym wyjątkiem jest oniryczna przypowieść według scenariusza nieżyjącego już Anthony'ego Minghelli.

To, co jednak rzuca się najbardziej w oczy to całkowita pozorność wielokulturowego tygla. Nowy Jork jako centrum kulturowe zupełnie nie istniej, choć niby jest i pisarz i filmowiec i malarz i tancerz. Mieszanki rasowe są również niemal kompletnie niewidoczne. Brakuje prawie zupełnie związków nietypowych, brakuje Latynosów i Afroamerykanów. Wszystko jest takie porządne, uładzone, przystosowane do powszechnego użytku. Dla mnie było to jednak danie kompletnie pozbawione smaku. Film nie wytrzymuje porównania nie tylko z "Zakochanym Paryżem" ale też z londyńską parafrazą "Scenami z życia intymnego".

Ocena: 5

Komentarze

Prześlij komentarz

Chętnie czytane

One Last Thing (2018)

Obraz
"Ostatnia rzecz" to kolejny w ostatnim czasie film zrealizowany według formatu dwie osoby chodzą i rozmawiają, który nie przypadł mi do gustu. Zaczynam się zastanawiać, czy to filmowcy nieudolnie się nim posługują, czy też może mi się już ten format "przejadł" i powinienem od niego odpocząć.
Read more »

Son of a Gun (2014)

"Son of a Gun" to bajka dla grzecznych chłopców. W filmie reprezentuje ich Brenton Thwaites jako JR. Jego losy mają stanowić dowód na to, że ewolucja nie istnieje, a w każdym razie nie w myśl zasady "silny zawsze wygrywa". JR jest śliczny, szlachetny, naiwny, wierzy w miłość, lojalność i sprawiedliwość. Jest więc postacią, która w kinie akcji idzie zazwyczaj jako pierwsza do odstrzału albo też zostaje zrobiona na szaro na samym końcu. Losy JR jednak układają się zupełnie inaczej. Ma szansę na pieniądze i dziewczynę, a przy okazji prawie nie upaćka swojej duszy grzechami ciężkimi.
Read more »

After Earth (2013)

Obraz
Nie rozumiem. Czy Shyamalan z wiekiem stracił wiedzę na tematy podstawowe, jak chociażby prezentacja bohaterów? To, co pokazał w "1000 lat po Ziemi", chwilami razi totalną amatorszczyzną i brakiem zrozumienia zasad, jakimi rządzi się filmowa narracja. Już sam początek zdumiewa. Najpierw dostajemy dwa prologi. Zupełnie bez sensu zaprezentowane. Potem jest przedstawiony ojciec głównego bohatera. I żeby wbić widzom do głowy, że jest to człowiek niezwykły nie dość, że mówione jest to nam wprost, to jeszcze mamy całą serię scenek rodzajowych potwierdzających jego wyjątkowość. Potem jest niestety jeszcze gorzej. Chwilami przypomina to rzyg bulimiczki, po nagłym ataku obżarstwa. Znajdzie się tu wszystko od szlachetnej orlicy (czy to jest substytut flagi amerykańskiej?), przez kretyńskie mądre myśli rodem z azjatyckich filmów o karate, po Górę Przeznaczenia z Władcy Pierścieni. A wszystko to połączone bez składu i ładu. Shyamalan zupełnie się tym nie przejmuje. Nie ma najmniejsz
Read more »

The Entitled (2011)

Obraz
"Idealny plan" żeruje na coraz głębszych podziałach ekonomicznych amerykańskiego społeczeństwa. Ale robi to w przedziwny sposób, ponieważ stając po stronie biednych, jednocześnie biedakami pogardza. W tym filmie wszyscy są źli, a skoro tak, to lepiej być wrednym i bogatym. Do tego morał filmu jest mało moralny. Paul jest na tyle inteligentny, że wcale nie musiał czekać, aż ktoś da mu szansę. Nie musiał też sięgać po zbrodnię, by się wykazać. Ale tak było mu po prostu łatwiej. Nie dość, że jednak jest leniem, to jeszcze draniem, który dla oczyszczenia sobie sumienia nie waha się wykorzystać chorej matki. Część poświęcona intrydze nie jest zbyt oryginalna. A że dodatkowo polski tytuł zdradza finał, to i żadnego zaskoczenia nie budzi (choć technicznie plan Paula nie był idealny, popełnił dwa błędy, dzięki którym może zostać zidentyfikowany). Dlatego też ciekawiej wypada warstwa społeczna, obserwacji relacji zarówno pomiędzy bogatymi rodzicami jak i pomiędzy Paulem a pozosta
Read more »

The Sun Is Also a Star (2019)

Obraz
"Słońce też jest gwiazdą" należy do tego rodzaju filmowych opowieści, które bardzo lubię. Dwie obce sobie osoby spotykają się, zaczynają ze sobą rozmawiać, a między nimi rodzi się uczucie. Wystarczy para właściwie dobranych aktorów i dobrze napisane dialogi. Nic więcej mi nie jest do szczęścia potrzebne. Niestety okazało się, że nawet tak prosty przepis można sknocić.
Read more »