Last Chance Harvey (2008)

Harvey i Kate to osoby, dla których życie już się skończyło. Och, mogą jeszcze pobyć na tym świecie wiele lat, ale odstawieni zostali na boczny tor, samotni, pozbawieni nadziei, odepchnięci. Kate zdaje się być z tym pogodzona. Wybudowała wokół siebie warownię, w której tkwi bezpieczna, choć czasem samotność boleśnie jej doskwiera. Harvey zapominał o wszystkim dzięki pracy, którą właśnie ma stracić. I wtedy, w najczarniejszej godzinie pustki spotykają siebie. Ich pierwsze spotkania pozbawione są konwenansowej kurtuazji. Są złośliwi, wygadani, pewni siebie, jak tylko można być w sytuacjach, co do których nie przywiązuje się żadnej uwagi. I właśnie tak pozbawiona krygowania się prawda niespodziewanie przyciągnie ich do siebie. Tak rodzi się baśń o prawdziwej miłości.

Nie rozumiem, dlaczego ten film przeszedł bez echa. Dlaczego nie trafił do kin. I dlaczego ma tak niskie oceny. Przecież "Last Chance Harvey" to prawdziwa perła. Piękny, prosty i bardzo ciepły film. To bajka, ale z rodzaju tych, które słucha się z zapartym tchem. Cudowni bohaterowie zostali ożywieni przez fantastyczną parę aktorską. Emma Thompson i Dustin Hoffman bezbłędnie się uzupełniają tworząc fantastyczne kreacje nie tylko oddzielnie (o co jest stosunkowo łatwo) ale i razem (co zdarza się już znacznie rzadziej). Ich rozmowy rozgrzewają serce. Widok czekającej na Harveya Kate zaś wywołuje fizyczny ból. Mistrzostwo! Do tego dochodzą piękne epizody, jak choćby Atkins w roli matki Kate.

Magiczny film.

Ocena: 9