(2012) חדר 514


Ileż w tym filmie jest wspaniałych pomysłów! Ileż niewykorzystanych okazji na stworzenie wyjątkowego widowiska. Niestety Sharon Bar-Ziv nie wymierzył sił i ambitny projekt zakończył porażką.


"Pokój 514" to trudny projekt. Wszystko w zasadzie rozgrywa się w czterech ścianach tytułowego pokoju przesłuchań. Klaustrofobiczna sceneria narzucała teatralność i sztuczność. Reżyser tego najwyraźniej nie tylko był świadomy, ale wręcz się bał, więc cały swój wysiłek skoncentrował na przeciwdziałaniu wrażenia oglądania teatru. Pracuje więc na bliskich planach i ekstremalnych zbliżeniach. Zupełnie niepotrzebnie wychodzi też poza pomieszczenie, umieszczając kilka scen w autobusie. Forma filmu zaprząta tyle uwagi reżysera, że na całą resztę nie starcza już czasu.

Mało doświadczeni aktorzy niestety nie pomagają. Zostali bez asekuracji wrzucenie na bardzo głęboką wodę. Ten projekt mógł się udać tylko i wyłącznie z aktorami, którzy oprócz talentu mają też doświadczenie, by wiedzieć, jak skupić na sobie uwagę widza.

(Udi Persi)


W tym wszystkim więc ginie gdzieś to, co jest tu najlepsze: pomysł. "Pokój 514" pokazuje jak bezduszne jest prawo, którego ślepe przestrzeganie zamiast chronić naraża życie. W bardzo przewrotny sposób uświadamia też, że święte przekonanie wykonywania swoich obowiązków może w rzeczywistości prowadzić do tragedii. Pokazuje również, jak pozorna jest siła żołnierza. Nawet najtwardszy z nich ma swój słaby punkt, który znaleziony sprawi, że twardziel zamieni się w bezradne dziecko. Zadaje też pytania o to, gdzie kończy się obowiązek wobec ojczyzny, a zaczyna lojalność wobec oddziału.

To byłby fantastyczny film, gdyby się udał.

Komentarze

Chętnie czytane

היום שאחרי לכתי (2019)

The Entitled (2011)

Son of a Gun (2014)

Non accettare i sogni dagli sconosciuti (2015)

Blackhat (2015)