Santo Subito - Alle periferie del mondo con Giovanni Paolo II (2014)
Chciałbym móc powiedzieć, że "Jan Paweł II - Santo Subito. Świadectwa świętości" mnie rozczarował. Niestety nie mogę. Film potwierdził wszystkie moje obawy. Gorzej! Okazał się jeszcze bardziej nieudolny, niż myślałem.
Wydawało mi się, że film będzie prostym skokiem na kasę. Oto Jan Paweł II został świętym, więc trzeba na tym zarobić. Tak jak na Allegro można znaleźć aukcje z rzekomymi relikwiami nowego świętego, tak samo dystrybutor postanowił naciągnąć naiwnych na modę na papieża. Taka praktyka wydaje mi się dość odstręczająca (ale zarazem zrozumiała, jest w końcu częścią Tradycji). Choć i tak nic chyba nie przebije wyczynów Dziwisza, który kupczy Janem Pawłem II na prawo i lewo (dla książki z zapiskami papieża nie ma żadnego usprawiedliwienia, to nie są dzieła wyobraźni, jak w przypadku Kafki, lecz myśli, które Jan Paweł II spisywał dla siebie i które powinny były – zgodnie z jego wolą – zostać zniszczone).
Tymczasem "Jan Paweł II - Santo Subito. Świadectwa świętości" ma tych tytułowych świadectw niewiele. Dwa, może trzy. Cała reszta to typowa dokumentalna zapchajdziura: scenki rodzajowe, ogólnikowe wypowiedzi o papieżu, jakich mogłaby udzielić dowolnie wybrana osoba. Ta przypadkowość w doborze wypowiadających się osób nie tylko umniejsza wagę rzeczywistych świadectw, ale też działa w ogóle na niekorzyść twórców i idei świętości Jana Pawła II. Powstaje bowiem pytanie: skoro nie udało się wypełnić dokumentu samymi tylko świadectwami świętości, to musi być z Jana Pawła II kiepski święty. Chyba nie o to chodziło w tym filmie? Ale z drugiej strony rzecz jest tak bezbarwna, że naprawdę nie mam zielonego pojęcia, jaka idea stała za powstaniem dokumentu.
Ocena: 2
Wydawało mi się, że film będzie prostym skokiem na kasę. Oto Jan Paweł II został świętym, więc trzeba na tym zarobić. Tak jak na Allegro można znaleźć aukcje z rzekomymi relikwiami nowego świętego, tak samo dystrybutor postanowił naciągnąć naiwnych na modę na papieża. Taka praktyka wydaje mi się dość odstręczająca (ale zarazem zrozumiała, jest w końcu częścią Tradycji). Choć i tak nic chyba nie przebije wyczynów Dziwisza, który kupczy Janem Pawłem II na prawo i lewo (dla książki z zapiskami papieża nie ma żadnego usprawiedliwienia, to nie są dzieła wyobraźni, jak w przypadku Kafki, lecz myśli, które Jan Paweł II spisywał dla siebie i które powinny były – zgodnie z jego wolą – zostać zniszczone).
Tymczasem "Jan Paweł II - Santo Subito. Świadectwa świętości" ma tych tytułowych świadectw niewiele. Dwa, może trzy. Cała reszta to typowa dokumentalna zapchajdziura: scenki rodzajowe, ogólnikowe wypowiedzi o papieżu, jakich mogłaby udzielić dowolnie wybrana osoba. Ta przypadkowość w doborze wypowiadających się osób nie tylko umniejsza wagę rzeczywistych świadectw, ale też działa w ogóle na niekorzyść twórców i idei świętości Jana Pawła II. Powstaje bowiem pytanie: skoro nie udało się wypełnić dokumentu samymi tylko świadectwami świętości, to musi być z Jana Pawła II kiepski święty. Chyba nie o to chodziło w tym filmie? Ale z drugiej strony rzecz jest tak bezbarwna, że naprawdę nie mam zielonego pojęcia, jaka idea stała za powstaniem dokumentu.
Ocena: 2
Komentarze
Prześlij komentarz