Chef (2014)

"Szef" jest pod wieloma względami filmem niewiarygodnym. Naprawdę trudno jest uwierzyć w to, jak obłędnie pozytywne jest to kino. Tu nie ma ani jednego negatywnego bohatera. Owszem, niektóre z postaci mają swoje potknięcia i czasem zachowują się nie do końca fair, ale nie ma w nich cienia prawdziwej złośliwości. To kino afirmacyjne, krzepiące na duszy, celebrujące to, co w ludziach najlepsze. Ale jest też trochę zbyt archaiczne jak na mój gust. Przypomina mi się "Swingers", który to film miał swoją premierę 18 lat temu. I o tyle mniej więcej jest spóźniony "Szef".

Na pozór skromny film reżysera "Iron Mana" jest opowieścią o miłości do gotowania. I do pewnego stopnia tak właśnie jest. Favreau nie tylko oddaje hołd sztuce kulinarnej, ale też zachwala różnorodność i bogactwo przepisów, które nawet zwykłe jedzenie z budki przemieni w karnawał smaków. Na tym filmie można porządnie zgłodnieć!

Tak naprawdę jednak "Szef" to kino patriotyczne, choć w przewrotny sposób. Favreau nie utożsamia się bowiem z WASP-ami, lecz przypomina o emigracyjnych korzeniach Amerykanów, o tym, że pochodzą z różnych zakątków świata i że dzięki temu Ameryka jest pełna niesamowitych bogactw. "Szef" skupia się przede wszystkim na kulturze latynoskiej i to te potrawy dominują. Dlatego też właśnie fani kuchni (i muzyki) kubańskiej będą się na tym filmie bawić najlepiej.

Ocena: 6