Pourquoi j'ai pas mangé mon père (2015)

Pierwsze dziesięć minut filmu. W tym czasie można zobaczyć:

liczne owłosione piersi

syno- i dzieciobójstwo (nieudane ale zawsze)

małego oseska dosiadającego wielkiego, sprężystego nochala wielkoluda

tegoż wielkoluda wypinającego do podrosłego już bohatera tyłek w nadziei, że ten będzie go iskał po włochatym rowie

Później wcale nie jest "lepiej". Trup ściele się gęsto. Kiedy umiera ojciec, to mamy całą sekwencję poświęconą tradycji polegającej na tym, że syn musi zjeść zmarłego rodzica (stąd też pochodzi francuski tytuł skrzętnie zagubiony w polskim tłumaczeniu). Kiedy następca ma wybrać sobie partnerkę, to widzimy kilka kobiet prężących swoje włochate biusty, bo przecież na jakiejś podstawie żonę musi sobie nowy władca wybrać. Od czasu "Romana Barbarzyńcy" nie widziałem równie niepoprawnej animacji przeznaczonej dla dzieci. Ciekaw jestem, jak poradzą sobie z pociechami rodzice o konserwatywnych poglądach, którzy nagle zauważą, że animacja porusza na przykład temat tego, skąd się biorą dzieci (nie mówiąc już o bardziej kontrowersyjnych hasłach porzucenia pradawnych obyczajów opartych na wierze i budowania świeckiej tradycji).

To, co dla wielu rodziców może stanowić problem, dla mnie jest największym atutem filmu "Były sobie człowieki". Jego twórcy po prostu są szczerzy i pokazują istotę człowieczeństwa bez owijania w bawełnę - jest tu miejsce na pochwałę iskry wynalazczości, ciekawość świata, ale i na krytykę społeczeństwa ksenofobicznego, destrukcyjnego w zapatrzeniu w materializm, który prowadzi do rozwarstwienia klasowego. Wszystko to zostało bardzo mądrze splecione z czysto rozrywkowymi elementami i całkiem sporą dawką humoru.

Kiedy szedłem do kina, to spodziewałem się po filmie wszystkiego co najgorsze. Chwytałem się nadziei, że Jamel Debbouze, którego znam jako całkiem zabawnego aktora, nie skompromituje się totalnie. Jakież było więc moje zaskoczenie, kiedy okazało się, że "Były sobie człowieki" mi się podobają... nawet jeśli (a może właśnie dlatego że) co chwilę chwytałem się za głowę zastanawiając się, jak coś takiego mogło się znaleźć w animacji dla dzieci.

Ocena: 7