No soy como tú (2012)


Co się stanie, kiedy one night stand zostanie nieoczekiwanie przedłużony? Na to pytanie próbuje odpowiedzieć reżyser "No soy como tú".


Film pozostawia sporo do życzenia. Aktorsko bardzo nierówny, wypada gorzej, kiedy bohaterowie mówią. O dziwo milczenie bohaterom lepiej wypada. Trudno mi było też oderwać wzrok od ich oczu. Obaj aktorzy mają duże, ciemne oczy, które lepiej sprawdziłyby się w jakimś horrorze lub filmie SF. Fabularnie najlepsze jest to, će reżyser rezygnuje z happy endu. To na swój sposób jest orzeźwiające.

Ocena: 5

Komentarze

Prześlij komentarz

Chętnie czytane

Hvítur, hvítur dagur (2019)

Obraz
Po "Zimowych braciach" z wielkim zainteresowaniem wyczekiwałem nowego filmu Palmasona. Liczyłem na tendencję wzrostową i kolejne fascynujące widowisko. Dostałem zaś to samo co poprzednio, tyle że pozbawione klimatu. Została jedynie pretensjonalność.
Read more »

One Last Thing (2018)

Obraz
"Ostatnia rzecz" to kolejny w ostatnim czasie film zrealizowany według formatu dwie osoby chodzą i rozmawiają, który nie przypadł mi do gustu. Zaczynam się zastanawiać, czy to filmowcy nieudolnie się nim posługują, czy też może mi się już ten format "przejadł" i powinienem od niego odpocząć.
Read more »

Paradise (2013)

Obraz
Na papierze "Raj" musiał wyglądać całkiem intrygująco. Oto nastolatka, która przeżyła katastrofę samolotu, traci wiarę. A że wychowywana była w ultra religijnej społeczności, to jej deklaracja, że Boga nie ma, wywołuje szok. Idąc za ciosem dziewczyna pakuje manatki i wyrusza do Las Vegas, gdzie zamierza doświadczyć grzechów, jakimi żyją typowi Amerykanie.
Read more »

Tracks (2013)

Obraz
Rzadko zdarza mi się oglądać film równie bezsensowny. "Ścieżki" składa się bowiem z niekończących sekwencji o niczym, przeplatanych reminiscencjami również prowadzącymi w ślepy zaułek. Całość tonie też w smęcącej pseudoetnicznej muzyce.
Read more »

Funkytown (2011)

Obraz
1976 rok. W Montrealu gorączka disco osiąga punkt wrzenia. To czas, kiedy marzenie wydają się spełniać, wszystko jest na wyciągnięcie ręki. I nikt nie myśli o rachunku, jaki wystawi życie. Ale rok 1976 to tylko początek. Cztery lata później bohaterowie filmu znajdują się bardzo daleko od miejsc, z których startowali. Żadne z nich nie spełniło swych marzeń, jednak nie wszyscy źle na tym wyszli. Czasem warto zrezygnować z tego, co wydaje się całym naszym życiem, by odnaleźć prawdziwe powołanie. Ale twórcę filmu powyższy morał zdaje się mniej interesować. Dlatego też w "Funkytown" więcej miejsca poświęca postaciom tragicznym: dj-owi, który jest niespełnionym aktorem i młodemu Włochowi, który prowadzi podwójne życie. Producent radiowy i modelka/piosenkarka są w centrum zainteresowania dopóty, dopóki ich losy wydają się dążyć w stronę rynsztoka. Za to Mimi i właściciel klubu Starlight są daleko na drugim planie. Oni zaczynają na dnie, a droga z szamba na szczyt reżysera o wi
Read more »