Filmy Torne'a

Chyba najlepszy film Juliána Hernándeza, jaki widziałem. I z całą pewnością mający najlepszy tytuł. Meksykanin lubi poetyckie tytuły, ale zazwyczaj pozbawia je sensu istnienia poprzez łopatologię, którą wpycha do samych filmów. Tym razem jednak prawie zrezygnował z wypowiedzi z offu, co wyszło całości na dobre. I sprawiło, że tytuł stał się czymś więcej, nadał opowieści dodatkowy sens.