Filmy Torne'a

Los to jednak przewrotny drań. Potrafi spełniać nasze marzenia, ale czyni to w taki sposób, że przeklinamy dzień, kiedy pomyśleliśmy życzenie.

Film o tym, jak mało adaptacyjnym zwierzęciem jest mężczyzna. A wszystko przez dumę, która nie pozwala mu przełknąć realnej lub też wyimaginowanej zniewagi i prowadzi do autodestrukcji tam, gdzie odrobina elastyczności wszystko by zmieniła. Jeśli jednak taki mężczyzna trafi na osobę z autorytetem, która przejrzy grę pozorów, wszystko stanie się możliwe, nawet cud zarzucenia dumy.

"Lekarz na prowincji" to jeden z tych filmów, które trudno jest opisać. Niby ma fabułę, ale dla odbioru całości ma ona małe znaczenie. Powiem nawet więcej: jak dla mnie jest tu zdecydowanie za dużo narracyjnych punktów zaczepienia. Wątek z chorobą głównego bohatera można było sobie darować. Tym bardziej, że sami twórcy jakoś szczególnie dużo uwagi mu nie poświęcają i wręcz zdumiewa fakt, jak łagodnie bohater przechodzi chemio- i radioterapię.

Stanislas Graff ma wszystko. Wspaniały dom, ciepłą posadkę, koneksje z najwyższymi rangą politykami, piękną kochankę i wystarczająco dużo pieniędzy, by tracić tysiące euro podczas jednej gry w pokera. Żyć nie umierać. Ale pewnego dnia jego życie zostanie zagrożone. W sposób najbardziej dosłowny z możliwych los pokaże mu, że wszystko ma swoje konsekwencje – zostaje porwany. To, co potem następuje na pierwszy rzut oka wydaje się standardowa opowieścią. Porywacze żądają astronomicznej sumy, rodzina spróbuje ją zgromadzić, podczas gdy policja wolałaby odnaleźć porywaczy i ich aresztować. Jednak "Rapt" to nie jest typowy film o porwaniu. O Graffie można bowiem wiele powiedzieć, ale nie to, że jest niewinną ofiarą. Powoli kolejne brudy wychodzą na światło dzienne stając się żerem dla mediów. Rodzina, która dotąd martwiła się o to, czy Graff żyje, teraz musi martwić się o siebie. Współpracownicy, którzy jeszcze nie tak dawno zastawiliby swój majątek, by go ratować, teraz ch...

"Wersal" to historia dwójki ludzi, którzy znaleźli się na dnie i za sprawą małego chłopca spróbują się od tego dna odbić. Pierwszą osobą jest matka chłopca. Od dawna bezrobotna, tuła się po ulicach Paryża, dawno już pozbawiona złudzeń co do służb socjalnych. Drugą osobą jest Damien, były narkoman, teraz mieszkający w szałasie, wegetujący w stanie zawieszenia. Pewnego dnia cała trójka spotka się i spędzi noc przy ognisku. Kobieta zniknie zostawiając syna pod opieką Damiena. Zrobiła to, by znaleźć pracę, a kiedy jej się to udało, chciała po syna wrócić. Chłopiec zmotywuje również Damiena do zmiany stylu życia. Powróci on do rodziny, zacznie pracować, uzna chłopca za własnego syna tylko po to, by mógł on funkcjonować w społeczeństwie. Jednak film Pierre'a Schöllera nie jest ckliwą bajeczką, gdzie wszyscy żyją długo i szczęśliwie. Reżyser pokazuje, że mimo szczerych chęci nie każdy jest w stanie naprawdę od dna się obić. Kobieta zacisnęła zęby i wykonywała każdą pracę, jaką j...