Filmy Torne'a

Tym filmem George Miller udowodnił to, co każdy kinoman doskonale wie: w kinie wszystko jest możliwe. Nawet najbardziej nieprawdopodobne i brawurowe pomysły mogą się sprawdzić, jeśli tylko znajdą się w odpowiednich rękach.

Kino indyjskie jest w tym roku na fali. Kilka widzianych przeze mnie filmów dostarczyło mi sporo frajdy. Dlatego też nie mogłem wprost doczekać się tego bollywoodzkiego widowiska. W końcu od Bollywoodu dawno temu zaczynała się moja przygoda z indyjską kinematografią.

Naprawdę nie jestem w stanie uwierzyć, że "HollyBlood" to tegoroczna produkcja. Wygląda to raczej, jak hiszpańska imitacja któejś z komedii Jasona Friedberga i Aarona Seltzera (np. "Poznaj moich Spartan"), dla której punktem wyjścia były paranormalne romanse w stylu "Zmierzchu".

Najpopularniejsza w popkulturze definicja szaleństwa brzmi: robienie wciąż to samo i oczekiwanie innych rezultatów. Jeśli to prawda, to w takim razie wszyscy twórcy polskich komedii romantycznych powinni zostać zamknięci w wariatkowie. Dawno nie widziałem żadnej polskiej komedii romantycznej, ale po filmie "Szczęścia chodzą parami" dochodzę do wniosku, że nic nie straciłem. To jest wciąż ta sama komedia, jakie widziałem dekadę temu.

Nie rozumiem, dlaczego w takich filmach jak ten grają pierwszoligowi aktorzy. Za każdym razem odnoszę wrażenie, że gwiazdy kina klasy B, które na tego rodzaju produkcjach oparły swoje kariery, są okradane. A dla Kingsleya i Banderasa udział w "Ochroniarzu" poza przelewem nic nie znaczy. Ba, może im nawet zaszkodzić. Bo to nie jest dobry film. I ich udział w ogóle nie zmienia tej oceny.