Silk (2007)

O matko! Gdyby ten film był człowiekiem, zostałby bez wątpienia zamknięty w szpitalu psychiatrycznym z diagnozą 'schizofrenia katatoniczna. Stupor, w jaki wprowadza ten gniot nie da się z niczym porównać. Widziałem w tym roku wiele złych filmów, ale tylko jeden był gorszy, bo też "Jedwab" naprawdę trudno jest przebić.

Nudny monolog narratora z offu, który usypia już po pięciu minutach, to tylko najdrobniejsza z niedogodności. Zdecydowanie bardziej w kość daje się brak fabuły, bohaterów, a nawet przyzwoitości, by wprowadzić jakiś patetyczny morał, który mógłby być wykorzystany jako wymówka. Postaci snują się po ekranie niczym dusze zmarłych nieszczęśników, których nie stać na przejażdżkę promem po Styksie. Ma tu być namiętność, poświęcenie, miłość. Ale nic z tych rzeczy nie przebija się przez grubą warstwę nadętego samouwielbienia lirycznych bohomazów. Po 20 minutach miałem dość i przez resztę trwania filmu tylko jednym okiem sprawdzałem co się dzieje – i za każdym razem okazywało się, że nic się nie zmieniło.

Reżyser kompletnie mnie rozczarował. Po autorze "Purpurowych skrzypiec" spodziewałem się jednak więcej prawdziwych uczuć, a nie śmierdzącej szambem imitacji.

Ocena: 1