Mentiras y gordas (2009)

Pusty film o pustym życiu hiszpańskich nastolatków. Całymi dniami nie robią nic innego, jak tylko balują i komplikują sobie życie uczuciowe. Twórcy "Mentiras y gordas" kompletnie bez pomysłu podeszli do tematu. Zamiast drapieżności i humoru (tego akurat odrobina, ale tylko odrobina, się znalazła) otrzymałem mdłą operę mydlaną z jedną piękną choć do bólu przesłodzoną w swym tragizmie sceną końcową. A może narzekam, bo za dużo naczytałem się Ellisa, który o młodych pisał dość konkretnie.

"Mentiras y gordas" przywodzi na myśl "Km. 0" czy "Amor de hombre". Mamy tu do czynienia z tą samą konstrukcją wielowątkowej opowieści splatającej się ze sobą. Bohaterowie gonią za iluzjami, karmią się nieistniejącymi uczuciami, wykorzystują siebie nawzajem i uciekają przed rzeczywistością. A kiedy pojawi się szansa na prawdziwe uczucie, w większości przypadków spieprzą to, zanim jeszcze będzie miało ono okazję rozkwitnąć.

Na tle wspomnianych wyżej filmów ta produkcja nie wyróżnia się ani na plus ani na minus. Przeciętna fabuła i gra aktorska to wynik skupienia się na stronie wizualnej. Wszyscy zostali dobrani według klucza urody. Na krótką metę to wystarczy, ale nie pozwoli zapamiętać filmu na dłużej.

Ocena: 6