Detachment (2011)
"Z dystansu" zostało chyba nakręcone przez osobę cierpiącą na chroniczną depresję. Świat bowiem, jaki został tu pokazany, jest światem pozbawionym nadziei, brutalnym, ponurym, pełnym złości, niezrozumienia, rozczarowań i rozgoryczenia. Tu nawet gesty dobroci nie przynoszą pozytywnych rezultatów. Są bowiem albo źle rozumiane, co prowadzi do odrzucenia i nakręca spiralę negatywnych emocji albo też rozbudzają nadzieję na więcej ciepła, co prędzej czy później zostanie skonfrontowane z bezwzględnie obojętną na potrzeby jednostki rzeczywistością.
W węższym zakresie "Z dystansu" jest ciekawym portretem nauczycieli. Są oni tutaj pokazani jako jednostki wewnętrznie skonfliktowane. Z jednej strony są wrażliwcami, empatami, którzy pragną nieść pomoc dzieciakom. Z drugiej strony muszą budować między sobą a uczniami mur, by nie budzić fałszywych pragnień, by nie zostać zniszczonymi przez sprzężenie zwrotne, kiedy dzieciaki, mające własną górę problemów, nie będą w stanie sprostać oczekiwaniom nauczycieli. "Z dystansu" pokazuje, że zawód nauczyciela to gorzki i niewdzięczny kawał chleba.
Film Tony'ego Kayne'a ma ciekawą formę. Łączy w sobie paradokument, kino niezależne i formy bliskie wideoartowi. Jednak ostateczny rezultat budzi tylko lekkie zainteresowanie i nie pozostawiło na mnie trwalszego wrażenia. Za to na pochwałę z całą pewnością zasługuje Adrien Brody. Naprawdę chwilami jest niesamowicie dobry.
Ocena: 6
W węższym zakresie "Z dystansu" jest ciekawym portretem nauczycieli. Są oni tutaj pokazani jako jednostki wewnętrznie skonfliktowane. Z jednej strony są wrażliwcami, empatami, którzy pragną nieść pomoc dzieciakom. Z drugiej strony muszą budować między sobą a uczniami mur, by nie budzić fałszywych pragnień, by nie zostać zniszczonymi przez sprzężenie zwrotne, kiedy dzieciaki, mające własną górę problemów, nie będą w stanie sprostać oczekiwaniom nauczycieli. "Z dystansu" pokazuje, że zawód nauczyciela to gorzki i niewdzięczny kawał chleba.
Film Tony'ego Kayne'a ma ciekawą formę. Łączy w sobie paradokument, kino niezależne i formy bliskie wideoartowi. Jednak ostateczny rezultat budzi tylko lekkie zainteresowanie i nie pozostawiło na mnie trwalszego wrażenia. Za to na pochwałę z całą pewnością zasługuje Adrien Brody. Naprawdę chwilami jest niesamowicie dobry.
Ocena: 6
"Z dystansu" zostało chyba nakręcone przez osobę cierpiącą na chroniczną depresję. Świat bowiem, jaki został tu pokazany, jest światem pozbawionym nadziei, brutalnym, ponurym, pełnym złości, niezrozumienia, rozczarowań i rozgoryczenia.
OdpowiedzUsuńNo to muszę to obejrzeć. KONIECZNIE
Ciekawe, czy po obejrzeniu się ze mną zgodzisz
Usuń