Haarautuvan rakkauden talo (2009)

Rozwód to rzecz ciężka w prawie każdych warunkach. Staje się zaś nie do zniesienia, kiedy parę wciąż łączy uczucie. Zostało przysypane tonami nieporozumień, sekretów, przemilczanych pretensji tak, że wydaje się, iż nie zostało już nic. Jednak w ekstremalnych warunkach, kiedy cała reszta w końcu zostanie odrzucona, uczucie da o sobie znać i wprowadzi w życie pechowych rozwodników totalny chaos.

"Rozwód po fińsku" to zwariowana komedia obyczajowa udowadniająca, że w dzisiejszym świecie ludzie zbyt łatwo się poddają i przedwcześnie kończą związki. Zamiast spokojnego życia w samotności (albo z nową osobą u boku), małżonkowie zaczynają podjazdową wojenkę na wzbudzenie zazdrości przy okazji wplątując się w rodzinno-kryminalną intrygę. A wystarczyło pójść na terapię, nauczyć się rozmawiać ze sobą i przepracowywać problemy, by wszystkiego tego można było uniknąć. Z drugiej strony, być może parom potrzeba sięgnąć dna, by mieć od czego się odbić.

(Ilkka Villi by Mikko Aaltonen)

Film jest tak absurdalny, że osoby nieprzyzwyczajone do fińskiego poczucia humoru mogą przecierać oczy ze zdumienia. Zwłaszcza, że Kaurismäki zaryzykował przenosząc na ekran historię, w której wszyscy bohaterowie doskonale znają się na wzajem. Często chwyt ten spala na panewce. Jednak w rękach doświadczonego reżysera okazała się strzałem w dziesiątkę. Pozostaje mi tylko żałować, że mimo wszystko Kaurismäki trochę się pohamował. "Rozwód po fińsku" byłby obłędny jako komedia pure-nonsensowa.

Ocena: 7