La Colère de Dieu (2006)

Postapokaliptyczny standard. Christian Monnier wylicza tu wszystko, co w takiej sytuacji ma miejsce: irracjonalna nienawiść, ideologia strachu, desperackie trwanie zakończone obojętnością i w końcu ludzki odruch wynikających z potrzeby kontaktu z drugą osobą. Na to wszystko nakłada się poczucie winy i akt przebaczenia.


Całość jest całkiem nieźle sfilmowana, choć na dalekim planie zdarzają się wpadki przeczące masowej zagładzie. Ogląda się to bez większego zainteresowania ale i bez zniechęcenia.

Ocena: 5

Komentarze

Prześlij komentarz

Chętnie czytane

Hvítur, hvítur dagur (2019)

Obraz
Po "Zimowych braciach" z wielkim zainteresowaniem wyczekiwałem nowego filmu Palmasona. Liczyłem na tendencję wzrostową i kolejne fascynujące widowisko. Dostałem zaś to samo co poprzednio, tyle że pozbawione klimatu. Została jedynie pretensjonalność.
Read more »

One Last Thing (2018)

Obraz
"Ostatnia rzecz" to kolejny w ostatnim czasie film zrealizowany według formatu dwie osoby chodzą i rozmawiają, który nie przypadł mi do gustu. Zaczynam się zastanawiać, czy to filmowcy nieudolnie się nim posługują, czy też może mi się już ten format "przejadł" i powinienem od niego odpocząć.
Read more »

Paradise (2013)

Obraz
Na papierze "Raj" musiał wyglądać całkiem intrygująco. Oto nastolatka, która przeżyła katastrofę samolotu, traci wiarę. A że wychowywana była w ultra religijnej społeczności, to jej deklaracja, że Boga nie ma, wywołuje szok. Idąc za ciosem dziewczyna pakuje manatki i wyrusza do Las Vegas, gdzie zamierza doświadczyć grzechów, jakimi żyją typowi Amerykanie.
Read more »

Tracks (2013)

Obraz
Rzadko zdarza mi się oglądać film równie bezsensowny. "Ścieżki" składa się bowiem z niekończących sekwencji o niczym, przeplatanych reminiscencjami również prowadzącymi w ślepy zaułek. Całość tonie też w smęcącej pseudoetnicznej muzyce.
Read more »

Funkytown (2011)

Obraz
1976 rok. W Montrealu gorączka disco osiąga punkt wrzenia. To czas, kiedy marzenie wydają się spełniać, wszystko jest na wyciągnięcie ręki. I nikt nie myśli o rachunku, jaki wystawi życie. Ale rok 1976 to tylko początek. Cztery lata później bohaterowie filmu znajdują się bardzo daleko od miejsc, z których startowali. Żadne z nich nie spełniło swych marzeń, jednak nie wszyscy źle na tym wyszli. Czasem warto zrezygnować z tego, co wydaje się całym naszym życiem, by odnaleźć prawdziwe powołanie. Ale twórcę filmu powyższy morał zdaje się mniej interesować. Dlatego też w "Funkytown" więcej miejsca poświęca postaciom tragicznym: dj-owi, który jest niespełnionym aktorem i młodemu Włochowi, który prowadzi podwójne życie. Producent radiowy i modelka/piosenkarka są w centrum zainteresowania dopóty, dopóki ich losy wydają się dążyć w stronę rynsztoka. Za to Mimi i właściciel klubu Starlight są daleko na drugim planie. Oni zaczynają na dnie, a droga z szamba na szczyt reżysera o wi
Read more »