Incompresa (2014)
Drugi w dniu dzisiejszym obejrzany przeze mnie film i drugi raz zostałem jedynie utwierdzony w przekonaniu, że katarzy niewiele się mylili, kiedy piętnowali ideę rodziny, posiadania dzieci. "Dziewczynka z kotem" to przerażające studium egoizmu dorosłych, który rykoszetem odbija się na dziecku.
Aria jest córką słynnej pianistki i kinowego gwiazdora. Każde z nich ma już dzieci z innych związków. Oboje bardziej zainteresowani są swoimi obsesjami i kompleksami. A to zaś uniemożliwia im bycie razem. Aria, żywe świadectwo "pomyłki", jakiej się dopuścili, jest przez to odrzucona przez oboje rodziców. Ignorowanie jej to najlepsze, co mogą zrobić. Niestety wielokrotnie 9-letnia dziewczynka jest wprost atakowana fizycznie bądź emocjonalnie. Jej desperackie próby znalezienia sobie miejsca, dostosowania się, doprowadzą ją do alienacji w grupie rówieśniczej. Obserwujemy, jak powoli, nieubłaganie Aria zostaje postawiona pod ścianą z coraz mniejszą możliwością manewru.
O ile świadomość tego, o czym opowiada film Asii Argento, sprawia, że chciałem film ocenić wysoko, o tyle już sama w sobie "Dziewczynka z kotem" nie robi większego wrażenia. Argento porusza się po obszarze narracyjnym doskonale zdefiniowanym przez dziesiątki reżyserów przed nią. Nie potrafi na historii toksycznych rodziców i ich wrażliwej córki odcisnąć piętna własnego, wyjątkowego podejścia. Owszem, nie zmarnowała tematu. Ale to trochę mało, by uznać rzecz za satysfakcjonującą.
Ocena: 6
Aria jest córką słynnej pianistki i kinowego gwiazdora. Każde z nich ma już dzieci z innych związków. Oboje bardziej zainteresowani są swoimi obsesjami i kompleksami. A to zaś uniemożliwia im bycie razem. Aria, żywe świadectwo "pomyłki", jakiej się dopuścili, jest przez to odrzucona przez oboje rodziców. Ignorowanie jej to najlepsze, co mogą zrobić. Niestety wielokrotnie 9-letnia dziewczynka jest wprost atakowana fizycznie bądź emocjonalnie. Jej desperackie próby znalezienia sobie miejsca, dostosowania się, doprowadzą ją do alienacji w grupie rówieśniczej. Obserwujemy, jak powoli, nieubłaganie Aria zostaje postawiona pod ścianą z coraz mniejszą możliwością manewru.
O ile świadomość tego, o czym opowiada film Asii Argento, sprawia, że chciałem film ocenić wysoko, o tyle już sama w sobie "Dziewczynka z kotem" nie robi większego wrażenia. Argento porusza się po obszarze narracyjnym doskonale zdefiniowanym przez dziesiątki reżyserów przed nią. Nie potrafi na historii toksycznych rodziców i ich wrażliwej córki odcisnąć piętna własnego, wyjątkowego podejścia. Owszem, nie zmarnowała tematu. Ale to trochę mało, by uznać rzecz za satysfakcjonującą.
Ocena: 6
Podobno historia poniekąd autobiograficzna (chociaż reżyserka się od tego odżegnuje). Podobało mi się. Fajna ścieżka dźwiękowa. Mała też sobie nieźle poradziła.
OdpowiedzUsuńRzeczywiście czuć w filmie, że jest to historia bliska reżyserce. Dlatego też mogę zrozumieć, że krycie się za sprawdzonymi chwytami jest formą mechanizmu obronnego, budowania dystansu autorki wobec opowiadanej historii. Ale ja wolałbym jednak, żeby odważyła się na więcej ekshibicjonizmu artystycznego.
Usuń