Rubato lamentoso (2000)

Cóż, o tej krótkometrażówce niewiele mogę powiedzieć. Jest to pierwsza część trylogii Hernándeza o życiu. Tytuł został pożyczony z muzyki. Nakręcona scena ma więcej wspólnego z tańcem. I zdaje się być abstrakcyjną reprezentacją tego, co stanowi twórczą fiksację reżysera. O dziwo nie jest nawet najgorsza krótkometrażówka w oglądaniu. Ale gdybym nie znał późniejszej twórczości reżysera, pewnie miałby spory mętlik w głowie.


Ocena: 4

Komentarze

Prześlij komentarz

Chętnie czytane

Szczęścia chodzą parami (2022)

Obraz
Najpopularniejsza w popkulturze definicja szaleństwa brzmi: robienie wciąż to samo i oczekiwanie innych rezultatów. Jeśli to prawda, to w takim razie wszyscy twórcy polskich komedii romantycznych powinni zostać zamknięci w wariatkowie. Dawno nie widziałem żadnej polskiej komedii romantycznej, ale po filmie "Szczęścia chodzą parami" dochodzę do wniosku, że nic nie straciłem. To jest wciąż ta sama komedia, jakie widziałem dekadę temu.
Read more »

The Family Tree (2020)

Obraz
"The Family Tree" to przykład kina niemal amatorskiego. Od strony technicznej jest tu naprawdę sporo problemów. Największym mankamentem był oczywiście dźwięk, a próby maskowania (przez wyłączanie go i nakładanie muzyki) tylko go podkreślał. Kuleje też tempo. Film trwa ponad 2 godziny, choć nie ma ku temu żadnego powodu. Część scen (np. pokaz mody) można było bez żadnego uszczerbku skasować, innym przydałoby się ostre cięcie.
Read more »

The Rambler (2013)

Obraz
Kino eksperymentalne, które niczym brzytwa podzieli widzów. Ci, którzy potrafią wytrzymać bez odpowiedzi na kluczowe pytania, będą w stanie przeniknąć w świat onirycznych (nie)możliwości. Jeśli jednak poszukiwanie sensu przysłania wszystko inne, "Wędrowiec" okaże się niezrozumiałym bełkotem, nudnym, pustym i głupim. Ja należę do tej pierwszej grupy. Choć muszę przyznać się, że i mnie chwilami film trochę męczył. Wydał mi się bowiem próbą kopiowania Lyncha zamiast szukania własnego głosu. Ale jednocześnie spodobało mi się to, jak konsekwentnie reżyser wprowadza widzów w świat szaleństwa, snów bez wyjaśniania mechanizmów, jakimi ta rzeczywistość się rządzi. Ja uznałem, że nic z tego, co pokazano, nie dzieje się naprawdę. I widzę dwie możliwości, obie sugerowane w różnych momentach przez samego reżysera. Po pierwsze Wędrowiec może śnić lub być na skraju śmierci/nieprzytomny. W tych snach prawdziwe, traumatyczne wydarzenia ulegają deformacji, rozczłonkowaniu, tracą koheren...
Read more »

The Limits of Control (2009)

Obraz
"The Limits of Control" to 10-minutowa prelekcja Jima Jarmuscha na temat Reality is arbitrary . Cała reszta to obszerny komentarz pełen cytatów, analogii, symboli i porównań mająca pomóc nam w zrozumieniu początkowego wykładu. Oczywiście w tym tkwi paradoks, ponieważ zrozumienie nie jest możliwe. Jarmusch staje po stronie skrajnych relatywistów. Wszystko jest subiektywnym doświadczeniem. Prawda, fakty, obiektywnie istniejące obiekty to iluzja. Każdy człowiek to wirująca w ekstazie planeta. Aby pomóc nam przyjąć tę "prawdę", Jarmusch korzysta z metafory podróży: wszystko wokół wędrowca podlega zmianie, ale on sam, z własnego, subiektywnego punktu widzenia pozostaje stałą (choć wcale nie niezmienną). Ponieważ wszystko jest subiektywnym doświadczeniem, prawdziwe porozumienie/wzajemne zrozumienie nie jest możliwe. Stąd sakramentalne "Nie mówisz po hiszpańsku, prawda?", którym rozpoczynają się wszystkie poza jedną "rozmowy" z głównym bohaterem. To...
Read more »

The Family Fang (2015)

Obraz
Z nowego filmu Jasona Batemana wyniosłem w zasadzie tylko jedną korzyść. To chęć przeczytania książki Kevina Wilsona. "Rodzina Fangów" porusza bowiem wiele ciekawych tematów. Zadaje pytania o to, czym jest żywa sztuka. Gdzie kończy się działalność artystyczna, a zaczyna życie rodzinne? Czy taki podział w ogóle jest zasadny? Co to znaczy żyć w cieniu ojca? Problem polega jednak na tym, że film nie daje na te pytania satysfakcjonującej odpowiedzi. Wydaje mi się, że w książce mógłbym odnaleźć to, czego zabrakło mi w "Rodzinie Fangów".
Read more »