First Reformed (2017)

Mam mieszane uczucia co do Paula Schradera. Jako scenarzysta ma na swoim koncie kilka prawdziwych arcydzieł ("Taksówkarz", "Ostatnie kuszenie Chrystusa"). Jako reżyser nakręcił też kilka całkiem udanych filmów ("Auto Focus", "Facet do towarzystwa"). Ostatnio jednak wyraźnie obniżył loty. "Zanim nadejdzie noc" czy "Geniusze zbrodni" to już były spore rozczarowania. Mimo to nie byłem przygotowany na "Pierwszego reformowanego". Przecierałem oczy ze zdumienia patrząc na to, czego Schrader tu dokonał. Ten film zdecydowanie znajdzie się w czołówce największych gniotów widzianych przeze mnie w tym roku.


To, co gubi "Pierwszego reformowanego", to niewyobrażalna wręcz dosłowność w wykorzystywaniu przez reżysera metafor i alegorii. Jakby Schrader w ogóle nie znał pojęcia subtelności. Film ma wyraźnie ekologiczny wydźwięk, więc reżyser tworzy analogię pomiędzy kondycją Ziemi, a głównym bohaterem, który jest schorowany. Jest też będąca w ciąży kobieta, która oczywiście ma na imię Maryja. Jestem zdumiony, że reżyser nie zasugerował niepokalanego poczęcia. Ale już wizji lewitacji wśród gwiazd i pejzaży zdewastowanej planety sobie nie odmówił.

Ordynarność, z jaką Schrader porusza problem depresji, która może prowadzić do tragicznych skutków, wykraczała poza to, co byłem skłonny spokojnie tolerować. Dla mnie "Pierwszy reformowany" to brutalny gwałt intelektualny. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że będąc świadomym, kto stał za kamerą, nie porzuciłem filmu, lecz oglądałem go dalej licząc, że w finale zrobi jakąś drastyczną woltę, które ów kompletny chaos zmieni w coś mającego głębszy artystyczny sens. Niestety końcówka jest równie egzaltowana co cała reszta.

Ocena: 1 

Komentarze

  1. Garret Reza02 kwietnia, 2020 10:47

    No.:( Chociaż akurat zgwałcony się nie poczułem. Zmęczony słuchaniem, gdy ktoś mówi i nie ma wiele o tym do powiedzenia.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. torne02 kwietnia, 2020 17:54

      podziwiam Twoją odporność, dla mnie było to naprawdę trudne do wytrzymania

      Usuń

Prześlij komentarz

Chętnie czytane

One Last Thing (2018)

Obraz
"Ostatnia rzecz" to kolejny w ostatnim czasie film zrealizowany według formatu dwie osoby chodzą i rozmawiają, który nie przypadł mi do gustu. Zaczynam się zastanawiać, czy to filmowcy nieudolnie się nim posługują, czy też może mi się już ten format "przejadł" i powinienem od niego odpocząć.
Read more »

Son of a Gun (2014)

"Son of a Gun" to bajka dla grzecznych chłopców. W filmie reprezentuje ich Brenton Thwaites jako JR. Jego losy mają stanowić dowód na to, że ewolucja nie istnieje, a w każdym razie nie w myśl zasady "silny zawsze wygrywa". JR jest śliczny, szlachetny, naiwny, wierzy w miłość, lojalność i sprawiedliwość. Jest więc postacią, która w kinie akcji idzie zazwyczaj jako pierwsza do odstrzału albo też zostaje zrobiona na szaro na samym końcu. Losy JR jednak układają się zupełnie inaczej. Ma szansę na pieniądze i dziewczynę, a przy okazji prawie nie upaćka swojej duszy grzechami ciężkimi.
Read more »

After Earth (2013)

Obraz
Nie rozumiem. Czy Shyamalan z wiekiem stracił wiedzę na tematy podstawowe, jak chociażby prezentacja bohaterów? To, co pokazał w "1000 lat po Ziemi", chwilami razi totalną amatorszczyzną i brakiem zrozumienia zasad, jakimi rządzi się filmowa narracja. Już sam początek zdumiewa. Najpierw dostajemy dwa prologi. Zupełnie bez sensu zaprezentowane. Potem jest przedstawiony ojciec głównego bohatera. I żeby wbić widzom do głowy, że jest to człowiek niezwykły nie dość, że mówione jest to nam wprost, to jeszcze mamy całą serię scenek rodzajowych potwierdzających jego wyjątkowość. Potem jest niestety jeszcze gorzej. Chwilami przypomina to rzyg bulimiczki, po nagłym ataku obżarstwa. Znajdzie się tu wszystko od szlachetnej orlicy (czy to jest substytut flagi amerykańskiej?), przez kretyńskie mądre myśli rodem z azjatyckich filmów o karate, po Górę Przeznaczenia z Władcy Pierścieni. A wszystko to połączone bez składu i ładu. Shyamalan zupełnie się tym nie przejmuje. Nie ma najmniejsz
Read more »

The Entitled (2011)

Obraz
"Idealny plan" żeruje na coraz głębszych podziałach ekonomicznych amerykańskiego społeczeństwa. Ale robi to w przedziwny sposób, ponieważ stając po stronie biednych, jednocześnie biedakami pogardza. W tym filmie wszyscy są źli, a skoro tak, to lepiej być wrednym i bogatym. Do tego morał filmu jest mało moralny. Paul jest na tyle inteligentny, że wcale nie musiał czekać, aż ktoś da mu szansę. Nie musiał też sięgać po zbrodnię, by się wykazać. Ale tak było mu po prostu łatwiej. Nie dość, że jednak jest leniem, to jeszcze draniem, który dla oczyszczenia sobie sumienia nie waha się wykorzystać chorej matki. Część poświęcona intrydze nie jest zbyt oryginalna. A że dodatkowo polski tytuł zdradza finał, to i żadnego zaskoczenia nie budzi (choć technicznie plan Paula nie był idealny, popełnił dwa błędy, dzięki którym może zostać zidentyfikowany). Dlatego też ciekawiej wypada warstwa społeczna, obserwacji relacji zarówno pomiędzy bogatymi rodzicami jak i pomiędzy Paulem a pozosta
Read more »

The Sun Is Also a Star (2019)

Obraz
"Słońce też jest gwiazdą" należy do tego rodzaju filmowych opowieści, które bardzo lubię. Dwie obce sobie osoby spotykają się, zaczynają ze sobą rozmawiać, a między nimi rodzi się uczucie. Wystarczy para właściwie dobranych aktorów i dobrze napisane dialogi. Nic więcej mi nie jest do szczęścia potrzebne. Niestety okazało się, że nawet tak prosty przepis można sknocić.
Read more »