(2017) המועדון לספרות יפה של הגברת ינקלובה

Czy "Klub literatury pięknej" miał być wymyślną satyrą na różne samoizolujące się grupy w społeczeństwie izraelskim, które odrzucają wartości świata zewnętrznego, a swoich członków trzymają w totalitarnej opresji? Ja w każdym razie odniosłem właśnie takie wrażenie. Klub literatury pięknej to bowiem organizacja wyłącznie dla kobiet, której podstawowymi hasłami są odrzucenie miłości i nienawiść do mężczyzn. Członkinie klubu mają tylko dwa wyjścia: walka o nieustanne wspinanie się do góry wewnętrznej drabiny społecznej lub też degradacja do roli sprzątaczek i opiekunek reszty. Opuszczenie organizacji nie wchodzi w grę. Kobiety nie tylko bywają na organizowanych co tydzień spotkaniach, ale też wspólnie pracują i mieszkają.

Film jest jednak bardziej ekscentryczny, niż sugeruje to powyższy opis. Klub literatur pięknej to przykrywka, za którą kryje się zupełnie inna działalność grupy. I ten ekscentryzm jest tym, co najbardziej mi się spodobało. Wszystko, co wskazywało na dziwność, odmienność, niezwykłość sytuacji głównej bohaterki, było fascynujące. Dlatego też czułem niedosyt. Wydawało mi się, że można było pociągnąć wizję zaprezentowanego świata dalej.

Podobnie relacje z innymi członkiniami grupy można było bardziej rozwinąć, dając w ten sposób lepszy obraz tego, czym jest tytułowy klub. A tak całość sprawia wrażenie pilotowego odcinka, który jedynie daje przedsmak tego, co mogło zostać pokazane w kolejnych częściach.

Ocena: 6