Nur eine Frau (2019)
Ponura opowieść o tym, że wolność nie znosi kompromisów. Jeśli chcemy uniezależnić się od opresyjnego systemu, to musimy to zrobić w sposób bezwzględny, musimy zapłacić nawet najwyższą cenę. Jeśli tego nie zrobimy, jeśli będziemy łudzić się, że jest możliwe porozumienie, zgoda, przemiana systemu opresji, to prosimy się tylko o kłopoty, a te mogą prowadzić do tragedii.
"Zwyczajna kobieta" to poruszająca historia młodej dziewczyny z religijnej kurdyjskiej rodziny. Jej jedynym celem w życiu było dorosnąć, wyjść za mąż, rodzić dzieci i dbać o dom. Koniec kropka. Niestety bohaterka wychowała się w Niemczech i wiedziała, że kobiety mogą żyć inaczej. W końcu uciekła więc od męża, który ją bił, urodziła dziecko, które samotnie wychowywała, zaczęła się uczyć zawodu, przez co mogłaby stać się niezależną od jakiegokolwiek mężczyzny.
Niestety kobieta popełniła jeden błąd. Nie odcięła się od swojej rodziny. Pomimo tego, jak była przez nich traktowana, pomimo gróźb i nękania kobieta wciąż czuła się z nimi związana i liczyła, że jakoś uda im się ułożyć stosunki. Nie doceniła ciężaru tradycji.
Jednak ten film to nie tylko skłaniająca do refleksji historia. Siłą "Zwyczajnej kobiety" jest również forma. Twórcy korzystają z autentycznych zdjęć archiwalny, stosują różne formalne chwyty (jak na przykład serie statycznych zdjęć, portretów). Powoduje to, że monotonna narracja z offu przełamywana jest obrazami w taki sposób, że film sprawia wrażenie opowieści dynamicznej i niezwykle wciągającej.
Ocena: 7
"Zwyczajna kobieta" to poruszająca historia młodej dziewczyny z religijnej kurdyjskiej rodziny. Jej jedynym celem w życiu było dorosnąć, wyjść za mąż, rodzić dzieci i dbać o dom. Koniec kropka. Niestety bohaterka wychowała się w Niemczech i wiedziała, że kobiety mogą żyć inaczej. W końcu uciekła więc od męża, który ją bił, urodziła dziecko, które samotnie wychowywała, zaczęła się uczyć zawodu, przez co mogłaby stać się niezależną od jakiegokolwiek mężczyzny.
Niestety kobieta popełniła jeden błąd. Nie odcięła się od swojej rodziny. Pomimo tego, jak była przez nich traktowana, pomimo gróźb i nękania kobieta wciąż czuła się z nimi związana i liczyła, że jakoś uda im się ułożyć stosunki. Nie doceniła ciężaru tradycji.
Jednak ten film to nie tylko skłaniająca do refleksji historia. Siłą "Zwyczajnej kobiety" jest również forma. Twórcy korzystają z autentycznych zdjęć archiwalny, stosują różne formalne chwyty (jak na przykład serie statycznych zdjęć, portretów). Powoduje to, że monotonna narracja z offu przełamywana jest obrazami w taki sposób, że film sprawia wrażenie opowieści dynamicznej i niezwykle wciągającej.
Ocena: 7
Komentarze
Prześlij komentarz