Das melancholische Mädchen (2019)

Kino hermetyczne. "Melancholijna dziewczyna" nie jest w zasadzie filmem fabularnym w klasycznym tego sensie. To raczej wideo-art. Dzieło składające się z piętnastu części (prologu i 14 epizodów). Część z nich ma formę fabuł. Inne są raczej ekspresjami lub performance'ami uchwyconymi przez kamerę. Imitację filmu fabularnego otrzymaliśmy, ponieważ poszczególne epizody następują po sobie tworząc iluzję postępującej narracji. Wydaje mi się jednak, że większość epizodów można byłoby oglądać w innej kolejności i na "fabułę" nie miałoby to większego wpływu.

"Melancholijna dziewczyna" nie opowiada historii, choć przy tylu epizodach jakaś szczątkowa fabuła się wyłania. To obraz stanu ducha kobiety zmagającej się z kryzysem twórczym i świadomością tego, jakiego społeczeństwa jest nieodrodnym dzieckiem. Ten film to królestwo cynizmu, który jest jednak niczym więcej, jak nieudolnym mechanizmem obronnym mającym separować bohaterkę od konsumpcjonistycznego świata przeciętnych ludzi, pretensjonalnej egzystencji intelektualistów i hedonistycznej pustki artystów.

Sama bohaterka zresztą w jednej ze scen daje najlepszą z możliwych recenzji swojego filmu. No, może trochę przesadnie entuzjastyczną. Choć bowiem "Melancholijna dziewczyna" nie jest typowym filmem, to również nie jest jakimś wielkim wyjątkiem. Mnie zdarzyło się oglądać podobne dzieła, z których część prezentowała się ciekawiej.

Ocena: 7