Tamam mıyız? (2013)

Gdybym spróbował opowiedzieć, o czym jest ten film, to nikogo nie przekonałbym, żeby dał mu szansę. Na pozór jest to bowiem głupiutka, ckliwa bajeczka, która ma więcej wspólnego z telenowelą niż "prawdziwym kinem". Rzecz tym bardziej dająca się odczuć, jeśli ktoś ogląda tureckie telenowele (a te ponoć są teraz hitem sezonu na całym świecie). W końcu dwójka głównych aktorów znana jest chociażby ze "Wspaniałego stulecia" (sam nie oglądam, ale znam wiele osób, które się tym serialem zachwyca).



Ale kicz, ckliwość, telenowelowa naiwność i nagromadzenie problemów w tym przypadku wcale mi nie przeszkadzało. Obraz Çağana Irmaka przywodzi mi na myśl filmy Almodovara (z okresu zanim stał się artystą rozpoznawanym na całym świecie) czy Ferzana Özpeteka, które pomimo melodramatyczności potrafiły mnie poruszyć. I tak jest z historią Temmuz, który dzięki İhsanowi odnajduje sens życia i sam staje się katalizatorem zmiany w chłopaku, który dotąd marzył tylko o śmierci. Bohaterowie budzą sympatię, a ich relacja została bardzo fajnie pokazana. Co wraz z wątkiem matki İhsana tworzy historię może i prostą i głupią, ale mimo wszystko taką, której chce się wysłuchać. Sentymentalizm nie zawsze jest przywarą. "Jesteśmy gotowi?" przypomina bajkę opowiadaną na dobranoc. Pozytywnie nastraja i stanowi piękny hołd dla wszystkich marzycieli.

Ocena: 6

Komentarze

  1. Atlu18 kwietnia, 2016 00:24

    byłeś tym szczęściarzem , który miał okazję obejrzeć ten film w Warszawie, niestety w Poznaniu nie wybrano go do festiwalu. Obejrzałem go z napisami po hiszpańsku z youtuba. Nie znam hiszpańskiego, ale rozumiem więcej niż z tureckiego ;).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. torne18 kwietnia, 2016 07:18

      Jak zrozumieć więcej, to akurat ja wrzuciłem wersję z angielskimi napisami. Wydaje mi się, że jest to oficjalna inicjatywa twórców, którzy dodali też wersje z rosyjskimi, niemieckimi i francuskimi napisami.

      Usuń

Prześlij komentarz

Chętnie czytane

One Last Thing (2018)

Obraz
"Ostatnia rzecz" to kolejny w ostatnim czasie film zrealizowany według formatu dwie osoby chodzą i rozmawiają, który nie przypadł mi do gustu. Zaczynam się zastanawiać, czy to filmowcy nieudolnie się nim posługują, czy też może mi się już ten format "przejadł" i powinienem od niego odpocząć.
Read more »

Paradise (2013)

Obraz
Na papierze "Raj" musiał wyglądać całkiem intrygująco. Oto nastolatka, która przeżyła katastrofę samolotu, traci wiarę. A że wychowywana była w ultra religijnej społeczności, to jej deklaracja, że Boga nie ma, wywołuje szok. Idąc za ciosem dziewczyna pakuje manatki i wyrusza do Las Vegas, gdzie zamierza doświadczyć grzechów, jakimi żyją typowi Amerykanie.
Read more »

Tracks (2013)

Obraz
Rzadko zdarza mi się oglądać film równie bezsensowny. "Ścieżki" składa się bowiem z niekończących sekwencji o niczym, przeplatanych reminiscencjami również prowadzącymi w ślepy zaułek. Całość tonie też w smęcącej pseudoetnicznej muzyce.
Read more »

After Earth (2013)

Obraz
Nie rozumiem. Czy Shyamalan z wiekiem stracił wiedzę na tematy podstawowe, jak chociażby prezentacja bohaterów? To, co pokazał w "1000 lat po Ziemi", chwilami razi totalną amatorszczyzną i brakiem zrozumienia zasad, jakimi rządzi się filmowa narracja. Już sam początek zdumiewa. Najpierw dostajemy dwa prologi. Zupełnie bez sensu zaprezentowane. Potem jest przedstawiony ojciec głównego bohatera. I żeby wbić widzom do głowy, że jest to człowiek niezwykły nie dość, że mówione jest to nam wprost, to jeszcze mamy całą serię scenek rodzajowych potwierdzających jego wyjątkowość. Potem jest niestety jeszcze gorzej. Chwilami przypomina to rzyg bulimiczki, po nagłym ataku obżarstwa. Znajdzie się tu wszystko od szlachetnej orlicy (czy to jest substytut flagi amerykańskiej?), przez kretyńskie mądre myśli rodem z azjatyckich filmów o karate, po Górę Przeznaczenia z Władcy Pierścieni. A wszystko to połączone bez składu i ładu. Shyamalan zupełnie się tym nie przejmuje. Nie ma najmniejsz
Read more »

The Entitled (2011)

Obraz
"Idealny plan" żeruje na coraz głębszych podziałach ekonomicznych amerykańskiego społeczeństwa. Ale robi to w przedziwny sposób, ponieważ stając po stronie biednych, jednocześnie biedakami pogardza. W tym filmie wszyscy są źli, a skoro tak, to lepiej być wrednym i bogatym. Do tego morał filmu jest mało moralny. Paul jest na tyle inteligentny, że wcale nie musiał czekać, aż ktoś da mu szansę. Nie musiał też sięgać po zbrodnię, by się wykazać. Ale tak było mu po prostu łatwiej. Nie dość, że jednak jest leniem, to jeszcze draniem, który dla oczyszczenia sobie sumienia nie waha się wykorzystać chorej matki. Część poświęcona intrydze nie jest zbyt oryginalna. A że dodatkowo polski tytuł zdradza finał, to i żadnego zaskoczenia nie budzi (choć technicznie plan Paula nie był idealny, popełnił dwa błędy, dzięki którym może zostać zidentyfikowany). Dlatego też ciekawiej wypada warstwa społeczna, obserwacji relacji zarówno pomiędzy bogatymi rodzicami jak i pomiędzy Paulem a pozosta
Read more »