Boy A (2007)

Jack Burridge nie istnieje. Och, można go spotkać na ulicy, w pracy, w pubie. Jest młody, trochę zagubiony, ma bardzo sympatyczną twarz. To wszystko to tylko iluzja, zwiewna idea człowieka, której próbuje się nadać realne kształty. To niezwykle trudne, kiedy ma ona przysłonić, ba, całkiem wymazać!, okrutną prawdę.

Jack urodził się jako Eric. Jego dzieciństwo nie należało do najłatwiejszych. W domu panowała atmosfera śmierci, poza domem Eric był ofiarą innych dzieciaków. Pewnego dnia poznaje innego chłopaka – Philipa. Szybko się zaprzyjaźniają. Z początku wydaje się, że Philip uratował Erica, odmieniając jego życie. Eric nie zdaje sobie sprawy z tego, że to właśnie Philip desperacko potrzebuje pomocy, niebezpiecznie szybko przemieniając się w czarną dziurę przemocy i złości. Eric daje się wciągnąć, czego rezultatem jest brutalne morderstwo i długoletnie więzienie.

Teraz wyszedł na wolność, próbuje skorzystać z drugiej szansy. To nie jest łatwe, bo choć on się zmienił, świat wciąż jest wrogim mu miejscem. Mimo wszystko udaje mu się nawiązać przyjaźń, znaleźć dziewczynę. A jednak Jack wie, że żyje pożyczonym czasem. Pobożne życzenia nie wystarczą i już wkrótce przekona się, czy egzystencja budowana na iluzji może przetrwać próbę czasu.

John Crowley znów tego dokonał. Po znakomitym "Intermission" raz jeszcze opowiedział niezwykle prawdziwą, skomplikowaną i emocjonalnie angażującą opowieść. "Boy A" to próba spojrzenia na świat, gdzie wszyscy bardzo łatwo wydają wyroki, gdzie jednak naprawdę trudno jest o drugą szansę. Film ma tylko jedną wadę: zupełnie niepotrzebnie dodaną ostatnią scenę, która jest trochę zbyt pretensjonalna i oczywista. Ambiwalentne zakończenie byłoby tu jak najbardziej wskazane.

"Boy A" zapewne nie oceniałbym tak wysoko, gdyby nie rewelacyjny Andrew Garfield. To któryś z kolei film z jego udziałem, jaki mam okazję obejrzeć, a chronologicznie najstarszy. Muszę przyznać, że póki co jest to jego najlepsza rola. Jak na żółtodzioba (pierwsza główna rola) jest po prostu fantastyczny. Bezbłędnie wygrywa każdą scenę, a jego niezwykle plastyczna twarz idealnie nadawała się do roli odpokutowującego grzesznika.

Ocena: 9