Le ciel sur la tête (2006)

Małżeństwo z dużym stażem potrzebuje wstrząsu, który wytrąci z rutyny, wymusi zdefiniowanie związku od nowa. Jak się ma szczęście, takim wstrząsem może być ujawnienie przez syna, że jest gejem, ale w gruncie rzeczy każda rzecz jest dobra. Guy i Rosine z pozoru są szczęśliwą parą. Ich życie popadło w wygodną rutynę pozorów, masek, przyzwyczajeń. Niby wszystko jest wspaniale, ale gdzieś w tym wszystkim zatracili się oni – Guy i Rosine, którzy zakochali się w sobie do szaleństwa, korzystając do woli z uroków seksualnej rewolucji. Kiedy ich idealny syn zrzuca gej-bombę, ta harmonia rozpada się grożąc całkowitą anihilacją ich związku.

Choć to film telewizyjny, a Francuzi mają pewną nieszczęsną manierę kręcenia takich produkcji, z której rzadko się wyzwalają, to tym razem film im się udał. Régis Musset stawia tu pytania o granice kompromisu w związku, a przede wszystkim o granice jego trwania. Czy związek utrzymywane z przyzwyczajenia bądź dla dobra dzieci ma racjonalne uzasadnienie? A być może dzięki wstrząsowi jest możliwe zredefiniowanie więzi, odzyskanie choć części tego, co kiedyś się posiadało. Oczywiście za tymi pytaniami są i bardziej banalne mądrości, jak choćby o tym, że pozory i sekrety są męczące i ograniczają nasze życie. Ale wszystko to zostało przyrządzone z lekkością, więc raczej nie ma się czym zadławić.

Ocena: 7