Après lui (2007)

Dwóch młodych chłopaków. Wygłupiają się, przebierają w sukienki. Szykują się na wieczór kawalerski. Pomaga im matka jednego z nich. Jeszcze nie wie, że nakładając im makijaż, jednego z nich widzi po raz ostatni. To jej syn. Parę godzin później za sprawą telefonu z policji dowie się, że zginął w wypadku samochodowym. Prowadził ten drugi – Franck – przyjaciel, który z wypadku wyszedł bez szwanku.

Naturalna w takim przypadku wydaje się złość na tego, który przeżył za to, że żyje, za to, że zabił. Tak reagują na widok Francka niektórzy znajomi, siostra i ojciec zabitego. Ale nie matka. Ta wręcz odwrotnie. Obsesyjnie czepia się Francka, który staje się substytutem zmarłego syna. Dzięki niemu jest choć trochę samotna. Lecz ta dziwaczna więź źle przyjmowana jest początkowo i przez Francka, a przez cały czas przez resztę otoczenia. Jednak dla kogoś, kto kurczowo trzyma się skrawków istnienia kogoś, kogo już nie ma, nawet przedziwna, niezrozumiała relacja jest lepsza od pustki po nim.

Byłem bardzo ciekawy "Après lui". Gaël Morel ma bowiem bardzo specyficzne podejście, niemal całkowicie skoncentrowane na mężczyznach, którzy są dla niego fetyszem i obsesją. Chciałem zatem zobaczyć jak poradzi sobie z rolą kobiecą. Okazało się, że dość sprytnie wplótł Catherine Deneuve w swój styl, która stała się jakby alter ego Morela. Dzięki niej Morel dystansuje się od swoich bohaterów nie rezygnując jednak ze swych obsesji. Teraz to ona podąża za Franckiem, śledzi go, przygląda mu się, dotyka. Jest buforem Morela ale i jego substytutem. Czy to oznacza, że Morel jest świadomy konstruktu, jak powtarza w swoich filmach? A może właśnie jest to mechanizm obronny? Na to pytanie "Après lui" nie daje odpowiedzi.

Mimo ciekawej postaci matki i dobrej gry aktorskiej, w "Après lui" czegoś brakuje. Podobnie jak w poprzednich jego filmach, coś Morelowi umyka, czegoś nie potrafi uchwycić na taśmie. Ten efemeryczny element jest niezbędny w budowaniu atmosfery. Z tego też powodu, choć film sprawia ciekawe wrażenie, pozostawia po sobie niedosyt.

Ocena: 6