Entrelobos (2010)

Ten film powinien wywołać u mnie dwie skrajne reakcje. Z jednej strony powinienem odrzucić całość za ordynarną próbę manipulowania emocjami i wciskania mi kitu. Z drugiej strony powinienem zakochać w historii tak niezwykłej, że trudno uwierzyć, że wydarzyła się naprawdę.

Twórcy udało się jednak uśpić tkwiącego we mnie cynika. Co prawda burzył się on w niektórych scenach, gdzie ewidentnie chodziło o tanie wzbudzenie wzruszenia. Za każdym razem, gdy na ekranie dzieciak płakał, a w tle zawodziły smyczki miałem ochotę parsknąć śmiechem. A jednak przepiękne zdjęcia i cudowne portrety zwierząt sprawiły, że nie potrafiłem zachować chłodnego umysłu i kupiłem tę opowieść. Magiczna historia o przyjaźni, która przekroczyła granice gatunkowe przemówiła do dziecka we mnie, które marzy o równie pierwotnej i autentycznej relacji.

Ten film choć opowiada współczesną historię, w rzeczywistości odwołuje się do czasów sprzed wielu tysięcy lat, pokazując, jak mógł wyglądać proces udomowienia wilków i pojawienia się psów jak najwierniejszych przyjaciół człowieka. O czym dziś mało kto pamięta, preferując wizję wilków jako groźnych drapieżników bądź irytujących szkodników.

Ocena: 7