Restless (2011)


Najgorszy film Gusa Van Santa od czasu "Szukając siebie". Żenująco infantylna i do tego w złym guście przypowieść o umieraniu. "Restless" obronić się może, jeśli Van Sant zrobił go z myślą o dzieciach, bowiem śmierć jest tu rozkosznie słodziutka niczym szczeniak spaniela. I tylko dziecko może to kupić. Dorosłego (czy raczej emocjonalnie dojrzałego) jedynie obrazi.


Problemem filmu jest absolutna niezdolność Van Santa do połączenia przeciwieństw radości i śmierci, smutku i ekstrawersji. W efekcie całe "Restless" bazuje na mechanizmie wyparcia. Wszystko co złe zostało skrzętnie wymazane z ekranu. Umierająca Annabel przybiera porcelanowe kształty Mii Wasikowskiej. Jest to postać eteryczna, pozbawiona nawet cienia cierpienia czy bólu. Gdyby reżyser nie uciekł od ciemnej strony umierania i jednocześnie pokazał radość, jaką przynosi każdy kolejny dzień (zamiast gadać bzdety o porannych śpiewach ptaków), wtedy mógłby wyjść z tego dobry film.

Podobny problem mam z postacią Enocha. Który raz jest delikatnym, wycofanym chłopcem, a innym razem zadziornym, pewnym siebie ekstrawertykiem. Nic nie stało na przeszkodzie, by połączyć te cechy w jedną osobę. Jednak w "Restless" to się nie udało. Miałem wrażenie, że Enoch to dwie kompletnie różne osoby, które zamieniają się miejscami jak w kalejdoskopie.

No cóż, po serii mniej lub bardziej udanych filmów musiała w końcu Van Santowi przydarzyć się wtopa. Mam jednak nadzieję, że zaraz powróci do swojego normalnego poziomu.

Ocena: 4

Komentarze

  1. tamaryszek30 listopada, 2011 19:10

    A ja potwierdzam Twoje zniesmaczenie. Obejrzałam w ubiegłym tygodniu. Towarzyszyło mi męczące uczucie, że jestem za stara na oglądanie takich historii. Czyli uczucie nieprzyjemne, bo nie jest miło czuć się za starym. A sądzę, że cezura wiekowa jest tu niziutka.
    Pewnie, że "Romeo i Julia" też mówi o emocjach młodzieńczych, ale to nie przeszkadza. Bohaterowie mogą się zachowywać irracjonalnie, nawet naiwnie, ale u Van Santa wszystko jest mydlane. I postać kamikadze, i Darwin z ptaszętami, i ceremonie pogrzebowe, i cukierki na stypie. Everything

    OdpowiedzUsuń
  2. torne30 listopada, 2011 22:56

    Mam nadzieję, że ani ty ani ja nie jesteśmy jednak za starzy na podobne historie i że jednak winę ponosi zdziadziała infantylizacja Van Santa.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Chętnie czytane

Szczęścia chodzą parami (2022)

Obraz
Najpopularniejsza w popkulturze definicja szaleństwa brzmi: robienie wciąż to samo i oczekiwanie innych rezultatów. Jeśli to prawda, to w takim razie wszyscy twórcy polskich komedii romantycznych powinni zostać zamknięci w wariatkowie. Dawno nie widziałem żadnej polskiej komedii romantycznej, ale po filmie "Szczęścia chodzą parami" dochodzę do wniosku, że nic nie straciłem. To jest wciąż ta sama komedia, jakie widziałem dekadę temu.
Read more »

The Family Tree (2020)

Obraz
"The Family Tree" to przykład kina niemal amatorskiego. Od strony technicznej jest tu naprawdę sporo problemów. Największym mankamentem był oczywiście dźwięk, a próby maskowania (przez wyłączanie go i nakładanie muzyki) tylko go podkreślał. Kuleje też tempo. Film trwa ponad 2 godziny, choć nie ma ku temu żadnego powodu. Część scen (np. pokaz mody) można było bez żadnego uszczerbku skasować, innym przydałoby się ostre cięcie.
Read more »

The Family Fang (2015)

Obraz
Z nowego filmu Jasona Batemana wyniosłem w zasadzie tylko jedną korzyść. To chęć przeczytania książki Kevina Wilsona. "Rodzina Fangów" porusza bowiem wiele ciekawych tematów. Zadaje pytania o to, czym jest żywa sztuka. Gdzie kończy się działalność artystyczna, a zaczyna życie rodzinne? Czy taki podział w ogóle jest zasadny? Co to znaczy żyć w cieniu ojca? Problem polega jednak na tym, że film nie daje na te pytania satysfakcjonującej odpowiedzi. Wydaje mi się, że w książce mógłbym odnaleźć to, czego zabrakło mi w "Rodzinie Fangów".
Read more »

The Rambler (2013)

Obraz
Kino eksperymentalne, które niczym brzytwa podzieli widzów. Ci, którzy potrafią wytrzymać bez odpowiedzi na kluczowe pytania, będą w stanie przeniknąć w świat onirycznych (nie)możliwości. Jeśli jednak poszukiwanie sensu przysłania wszystko inne, "Wędrowiec" okaże się niezrozumiałym bełkotem, nudnym, pustym i głupim. Ja należę do tej pierwszej grupy. Choć muszę przyznać się, że i mnie chwilami film trochę męczył. Wydał mi się bowiem próbą kopiowania Lyncha zamiast szukania własnego głosu. Ale jednocześnie spodobało mi się to, jak konsekwentnie reżyser wprowadza widzów w świat szaleństwa, snów bez wyjaśniania mechanizmów, jakimi ta rzeczywistość się rządzi. Ja uznałem, że nic z tego, co pokazano, nie dzieje się naprawdę. I widzę dwie możliwości, obie sugerowane w różnych momentach przez samego reżysera. Po pierwsze Wędrowiec może śnić lub być na skraju śmierci/nieprzytomny. W tych snach prawdziwe, traumatyczne wydarzenia ulegają deformacji, rozczłonkowaniu, tracą koheren...
Read more »

Against the Law (2017)

Obraz
Przedziwny film. Częściowo dokument składający się ze świadectwa gejów, których młodość przypadała na czasu, kiedy w Wielkiej Brytanii za czyny homoseksualne trafiało się do więzienia. Częściowo jest to fabuła, historia Petera Wildeblooda - dziennikarza skazanego w 1954 roku na 18 miesięcy za bycie homoseksualistą. Proces ten był jednym z powodów powstania komisji Wolfendena, której efektem był raport sugerujący, by zmienić prawo i przestać karać więzieniem gejów. Tytuł filmu jest zarazem tytułem wydanej w 1955 roku książki Wildeblooda, w której opisał swoje doświadczenia z wymiarem sprawiedliwości jako osoba homoseksualna.
Read more »