Αλπεις (2011)
Przewrotny film o tym, że żaden system nie może obejść się bez buntowników i odstępców, nawet jeśli musi ich zniszczyć.
Na pierwszym planie jest to intrygująca historia surogatów, ludzi udających zmarłych, by pomóc bliskim pogodzić się ze stratą (a przynajmniej tak mówią w oficjalnej wersji). Już sam w sobie jest to pomysł genialny i niejednoznaczny. Bowiem z jednej strony członkowie grupy zdają się autentycznie wierzyć, że mogą pomóc, ale z drugiej strony są jak sępy wyławiające ofiary jeszcze przed ogłoszeniem zgonu i którzy czynią to dla zaspokojenia własnych potrzeb.
Jednak w "Alpach" pomysł ten nie zostaje tak naprawdę wygrany. Wykorzystano zostaje jako dekoracja, bardzo egzotyczna i dziwna, ale w zasadzie nic ponadto. Reżyser o wiele bardziej interesuje jednostkowa historia członkini grupy i to, jaki wpływ ma jej zachowanie na całą grupę reprezentowaną przez postać gimnastyczki. Otóż bohaterka ta postępuje nie do końca zgodnie z kodeksem grupy. W tajemnicy przed resztą wyławia klientów, przekracza granice zwykłego pocieszenia. Kiedy prawda wyjdzie na jaw, reakcja jest natychmiastowa i brutalna. Ale choć nikt się nie sprzeciwi, choć wszyscy uznają karę za właściwą do winy, to jednak wszyscy na tym skorzystali. Spinające całość sceny prób gimnastycznych wyraźnie to pokazują. Bez buntu nie byłoby zmiany.
Ocena: 6
Na pierwszym planie jest to intrygująca historia surogatów, ludzi udających zmarłych, by pomóc bliskim pogodzić się ze stratą (a przynajmniej tak mówią w oficjalnej wersji). Już sam w sobie jest to pomysł genialny i niejednoznaczny. Bowiem z jednej strony członkowie grupy zdają się autentycznie wierzyć, że mogą pomóc, ale z drugiej strony są jak sępy wyławiające ofiary jeszcze przed ogłoszeniem zgonu i którzy czynią to dla zaspokojenia własnych potrzeb.
Jednak w "Alpach" pomysł ten nie zostaje tak naprawdę wygrany. Wykorzystano zostaje jako dekoracja, bardzo egzotyczna i dziwna, ale w zasadzie nic ponadto. Reżyser o wiele bardziej interesuje jednostkowa historia członkini grupy i to, jaki wpływ ma jej zachowanie na całą grupę reprezentowaną przez postać gimnastyczki. Otóż bohaterka ta postępuje nie do końca zgodnie z kodeksem grupy. W tajemnicy przed resztą wyławia klientów, przekracza granice zwykłego pocieszenia. Kiedy prawda wyjdzie na jaw, reakcja jest natychmiastowa i brutalna. Ale choć nikt się nie sprzeciwi, choć wszyscy uznają karę za właściwą do winy, to jednak wszyscy na tym skorzystali. Spinające całość sceny prób gimnastycznych wyraźnie to pokazują. Bez buntu nie byłoby zmiany.
Ocena: 6
Bardzo ciekawy pomysł, i mówisz, że aż tak nie wykorzystany przez reżysera świetnego "Kła"? Może uda mi się kiedyś sprawdzić, czy masz rację.
OdpowiedzUsuń