Un fils (2003)
Dziwny film. Wydawać by się mogło, że biorąc pod uwagę jego temat, będzie on bardziej emocjonalnie poruszający. Tymczasem reżyser wybrał inną strategię. Wolał pozycję zdystansowanego obserwatora, bezosobowego narratora, który opowiada całą historię na chłodno.
Nie jestem przekonany, czy taka decyzja reżysera najlepiej posłużyła filmowi. Jak dla mnie był on zbyt suchy, a przez to nudny. Zbyt łatwo wpadał w koleiny stereotypów. A przecież było tu wiele tematów, na których można się było skupić. Jak choćby na tchórzostwie ojca, który wie, że syn go okłamuje, ale który nic z tym nie robi, poza ranieniem go, kiedy odmawia przyjęcia pieniędzy. Na naiwności Salima i jego nieco histerycznym charakterze, który sprawił, że nie wytrzymał presji kilku bolesnych zawodów jeden po drugim. Czy też na płytkości solidarności zawodowej prostytutek i powierzchowności przyjaźni, które z byle powodu są wystawiane na szwank.
Szkoda, że reżyser nie wykorzystał szansy.
Ocena: 5
Komentarze
Prześlij komentarz