Alyah (2012)

Jedyna rzecz, jaką wyniosłem z tego filmu to myśl, że Żydzi mają całkiem fajnie. Niezależnie gdzie są i co robią, zawsze mogą rzucić to wszystko w cholerę i zacząć od nowa, z czystą kartą, w kraju przodków, jako nowy obywatel. I nawet jeśli Izrael nie jest krajem idealnym, to mimo wszystko i tak oferuje komfort symbolicznego odrodzenia, na jaki większość z nas nie może sobie pozwolić.

Natomiast sam film do mnie nie przemówił. Nie potrafiłem przyjąć punktu widzenia Aleksa. Jego zachowanie wydało mi się nieproporcjonalne do problemów. Łatwiej chyba byłoby pójść na kurs asertywności niż uciekać przed bratem i ślubem byłej dziewczyny na drugi koniec świata. Alex kojarzy mi się z osobą, która w celu wywiercenia dziury w ścianie, podpala tonę dynamitu. Nie czułem, by reżyser uzasadnił psychologiczne podstawy motywacji bohatera. I stąd taka a nie inna ocena.

Ocena: 4