Was bleibt (2012)
W swoim najnowszym filmie Hans-Christian Schmid przekonuje nas, że choroba psychiczna nie jest kwestią indywidualną, ale jest zaburzeniem dotyczącym całej rodziny. Co w takim przypadku stanie się, kiedy osoba chora nagle wyzdrowieje lub chociaż zagrozi wyzdrowieniem? Jaki wpływ ma to na całą rodzinę.
Rodzina Heidtmannów od przeszło 30 lat żyje w cieniu zaburzeń emocjonalnych Gitte. Lęk przed jej atakami, obsesyjne sprawdzanie, czy leki działają może i jest przyczyną ciągłego narzekania członków rodziny, uciekania w prace lub do innych miast. Jednak to właśnie jej choroba definiowała relacje rodzinne, była spoiwem łączącym rodzinę w jedną całość. Przekonają się o tym, kiedy Gitte wyzdrowieje. Póki trzymała swoje rewelacje w tajemnicy, póty wszystko było w porządku. Niestety pewnego piątku ogłosiła to mężowi i swoim synom. I nagle zapanował chaos, padły bariery, za którymi skrywana dotąd swoje własne problemy. W ciągu trzech dni wszyscy staną się sobą, a Gitte niczym bohater "Kwiatów dla Algernona" odczuje, z jaką protekcjonalną wyższością była dotąd traktowana. Czy w takich warunkach rodzina, którą łączyła wyłącznie choroba Gitte może przetrwać?
Schmid nakręcił bardzo prosty film, który jednak zachodzi za skórę i nie daje o sobie łatwo zapomnieć. Poruszający portret osób zapędzonych w ślepy zaułek, przed którymi nagle otwierają się nowe drogi wyjścia. Łatwo jest przyjąć perspektywę bohaterów, wczuć się w burzę ich emocji. Fascynująca prostota.
Ocena: 7
Rodzina Heidtmannów od przeszło 30 lat żyje w cieniu zaburzeń emocjonalnych Gitte. Lęk przed jej atakami, obsesyjne sprawdzanie, czy leki działają może i jest przyczyną ciągłego narzekania członków rodziny, uciekania w prace lub do innych miast. Jednak to właśnie jej choroba definiowała relacje rodzinne, była spoiwem łączącym rodzinę w jedną całość. Przekonają się o tym, kiedy Gitte wyzdrowieje. Póki trzymała swoje rewelacje w tajemnicy, póty wszystko było w porządku. Niestety pewnego piątku ogłosiła to mężowi i swoim synom. I nagle zapanował chaos, padły bariery, za którymi skrywana dotąd swoje własne problemy. W ciągu trzech dni wszyscy staną się sobą, a Gitte niczym bohater "Kwiatów dla Algernona" odczuje, z jaką protekcjonalną wyższością była dotąd traktowana. Czy w takich warunkach rodzina, którą łączyła wyłącznie choroba Gitte może przetrwać?
Schmid nakręcił bardzo prosty film, który jednak zachodzi za skórę i nie daje o sobie łatwo zapomnieć. Poruszający portret osób zapędzonych w ślepy zaułek, przed którymi nagle otwierają się nowe drogi wyjścia. Łatwo jest przyjąć perspektywę bohaterów, wczuć się w burzę ich emocji. Fascynująca prostota.
Ocena: 7
Komentarze
Prześlij komentarz