I Give It a Year (2013)

Nie jestem fanem formalnych związków. Na małżeństwo zawsze patrzyłem z dużą dozą nieufność. I może dlatego spodobał mi się ten film. Po pierwsze przekornie udowadnia, że małżeństwo ma swoje plusy. Po drugie ze względu na to, z jakim luzem  i normalnością (dla mnie, a nienormalnością zapewne dla całej reszty) potraktowano finalne rozwiązanie.

"Daję nam rok" to frywolna komedia brytyjska, która funkcjonuje prawie jak ostra riposta na te wszystkie ciepłokluchowe amerykańskie komedie próbujące nam sprzedać idę, że na szczęście w związku trzeba zapracować. Dan Mazer przyjmuje identyczny punkt wyjścia (no prawie identyczny, bo przesuwa akcję na po ślubie a nie przed), ale później idzie w przeciwnym kierunku. Szczęśliwa para po 9 miesiącach ląduje u terapeutki, choć i tak na pierwszy rzut oka wydają się radzić sobie lepiej niż siostra młodej żony czy sama terapeutka. Ale Mazer udowadnia zarazem, że przynajmniej jedno małżeństwo trzeba w życiu zaliczyć. Zmienia ono bowiem zupełnie perspektywę spojrzenia na świat. Dzięki temu to, co umykało dotąd naszej uwadze, nagle zaczyna się rzucać w oczy i stopniowo staje się oczywiste. Mazer udowadnia swoją tezę z taką nonszalancją, że jestem w stanie mu uwierzyć na słowo (parę naprawdę zabawnych momentów też robi swoje).

Ocena: 7