Secuestrados (2010)
Oglądając "Napaść" przez pierwsze pół godziny miałem wrażenie, że jest to druga "Anatomia strachu" (czy raczej pierwszą, bo "Anatomia" powstała rok później). Rodzina, duży dom, napad. Potem jednak film idzie inną drogą. Zamiast twistu mamy konsekwentne podążanie wytyczonym szlakiem. Niestety nie jest on wcale atrakcyjniejszy od tego wybranego przez Schumachera.
Chwilami reżyser próbuje urozmaicić narrację dzieląc ekran na dwie części. O ile w scenie w Cesarem wypada to fajnie, o tyle później już nie za bardzo. Stawia bowiem pytanie bez odpowiedzi: dlaczego akurat w tych momentach następuje podział? Film jest krótki, a i tak wynudził mnie śmiertelnie. Fajne są tak naprawdę tylko finałowe minuty, kiedy robi się brutalnie i dynamicznie. Niestety za późno i za krótko, by zmieniło to moją opinię o "Napaści".
Ocena: 5
Chwilami reżyser próbuje urozmaicić narrację dzieląc ekran na dwie części. O ile w scenie w Cesarem wypada to fajnie, o tyle później już nie za bardzo. Stawia bowiem pytanie bez odpowiedzi: dlaczego akurat w tych momentach następuje podział? Film jest krótki, a i tak wynudził mnie śmiertelnie. Fajne są tak naprawdę tylko finałowe minuty, kiedy robi się brutalnie i dynamicznie. Niestety za późno i za krótko, by zmieniło to moją opinię o "Napaści".
Ocena: 5
Komentarze
Prześlij komentarz