Puhdistus (2012)
Wielka jest cena płacona za przetrwanie. Jeszcze większa jest cena płacona za nieodwzajemnioną miłość. Po czymś takim człowiek zostaje tylko pustą skorupą. Jeśli ma szczęście, zyska szansę odkupienia. Ale cena za to będzie jeszcze wyższa.
Film Anttiego Jokinena to poruszająca opowieść o niedawnej historii Estonii. Zgodnie z zasadą wróg mojego wroga jest moim przyjacielem, wielu Estończyków w czasie II Wojny Światowej było faszystami widząc w Niemczech nadzieję na wyzwolenie się spod jarzma okupacji radzieckiej. Tak się niestety nie stało i po wojnie Estończycy byli przez komunistyczne władze radzieckie mocno prześladowani. Na tle brutalnej historii kraju rozgrywa się nie mniej tragiczny dramat dwóch sióstr zakochanych w tym samym mężczyźnie. Jedna zdołała podbić jego serce, druga trzymała swoje uczucie w tajemnicy. Jednak ból niespełnienia jak rak drążył jej ciało i umysł, aż w końcu zniszczył i ją i jej ukochaną siostrę.
Finał historii nastąpi lata później, już po odzyskaniu przez Estonię niepodległości. Kraj może i stał się wolny, ale dla mieszkających w nim ludzi zmieniło się niewiele. Podmieniono etykietki, zamiast komunistycznych aparatczyków, ból i cierpienie rozsiewają równie bezwzględni gangsterzy.
Spodobała mi się cała ta historia. Ale opowiadanie jej na dwóch planach czasowych wydało mi się zbyt melodramatycznym zabiegiem, zwłaszcza w końcówce, gdzie powtórzony zostaje egzaltowany monolog bohaterki z początku filmu. Wątek z lat 90. jest ciekawszy pod względem wizualnym, ale to historia z przeszłości ma większą siłę emocjonalnego rażenia. Ten brak równowagi daje się mocno we znaki w czasie oglądania i tak naprawdę czyni współczesny wątek zbędnym.
Ocena: 6
Film Anttiego Jokinena to poruszająca opowieść o niedawnej historii Estonii. Zgodnie z zasadą wróg mojego wroga jest moim przyjacielem, wielu Estończyków w czasie II Wojny Światowej było faszystami widząc w Niemczech nadzieję na wyzwolenie się spod jarzma okupacji radzieckiej. Tak się niestety nie stało i po wojnie Estończycy byli przez komunistyczne władze radzieckie mocno prześladowani. Na tle brutalnej historii kraju rozgrywa się nie mniej tragiczny dramat dwóch sióstr zakochanych w tym samym mężczyźnie. Jedna zdołała podbić jego serce, druga trzymała swoje uczucie w tajemnicy. Jednak ból niespełnienia jak rak drążył jej ciało i umysł, aż w końcu zniszczył i ją i jej ukochaną siostrę.
Finał historii nastąpi lata później, już po odzyskaniu przez Estonię niepodległości. Kraj może i stał się wolny, ale dla mieszkających w nim ludzi zmieniło się niewiele. Podmieniono etykietki, zamiast komunistycznych aparatczyków, ból i cierpienie rozsiewają równie bezwzględni gangsterzy.
Spodobała mi się cała ta historia. Ale opowiadanie jej na dwóch planach czasowych wydało mi się zbyt melodramatycznym zabiegiem, zwłaszcza w końcówce, gdzie powtórzony zostaje egzaltowany monolog bohaterki z początku filmu. Wątek z lat 90. jest ciekawszy pod względem wizualnym, ale to historia z przeszłości ma większą siłę emocjonalnego rażenia. Ten brak równowagi daje się mocno we znaki w czasie oglądania i tak naprawdę czyni współczesny wątek zbędnym.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz