3 Days to Kill (2014)
Proszę, niech ktoś powstrzyma Luca Bessona. To już naprawdę przestaje być zabawne. Choć może ktoś powinien powstrzymać mnie przed oglądaniem filmów Bessona, bo sądząc po reakcjach innych widzów, ludzie uważają "72 godziny" za rzecz zabawną.
I po części jestem w stanie to zrozumieć. Bez trudu rozpoznawałem sceny, które miały wywoływać śmiech. No właśnie, w moim przekonaniu na zamiarze się skończyło; siedem na dziesięć dowcipów został tak kiepsko opowiedzianych, że spalone zostały zanim jeszcze w pełni wybrzmiały. Co gorsza większość zabawnych pomysłów to są odgrzewane kotlety, do tego serwowane nie tak dawno temu. Połowa filmu wygląda jak remake "Porachunków". I szczerze mówiąc film z De Niro pozostawił lepsze wrażenie.
"72 godziny" mogłoby się obronić, gdyby reżyser pozostał konsekwentny i postawił wyłącznie na komiksową stylistykę. Tylko ona mogła bowiem uzasadnić istnienie zerowej fabuły z absurdalnymi pretekstami do kolejnych scen akcji. Nie jestem w stanie zrozumieć, po co jest w tym filmie postać Vivi. Dlaczego potrzebuje ona pomocy głównego bohatera, skoro wydaje się o wiele lepiej przygotowana do roli zabójczyni (choć tak naprawdę wszyscy w tym filmie bardziej nadają się do zabijania ludzi od głównego bohatera, choćby dlatego, że nie mdleją w najmniej odpowiednich momentach)?
Jednak największą wadą filmu jest to, jak został nakręcony. "72 godziny" ma kategorię PG-13, ale McG nakręcił go tak, jakby to była rasowa R-ka. W rezultacie film sprawia wrażenie poszatkowanego przez cenzurę. Czasem wygląda to nawet "zabawnie" na swój toporny sposób (scena striptizu). Niestety w dwóch scenach brak krwi mocno osłabia wydźwięk i zmienia je w groteskowe przedrzeźniactwo (winda, metro). Tego nie mogę twórcom darować.
Jedyna rzecz, która w miarę mi się podobała, to muzyka. Jak na kino akcji, to jednak zdecydowanie za mało.
Chciałbym powiedzieć, że dawno tak złego filmu akcji nie widziałem, ale nie mogę. Ostatnio same gnioty trafiają przed moje oczy.
Ocena: 3
I po części jestem w stanie to zrozumieć. Bez trudu rozpoznawałem sceny, które miały wywoływać śmiech. No właśnie, w moim przekonaniu na zamiarze się skończyło; siedem na dziesięć dowcipów został tak kiepsko opowiedzianych, że spalone zostały zanim jeszcze w pełni wybrzmiały. Co gorsza większość zabawnych pomysłów to są odgrzewane kotlety, do tego serwowane nie tak dawno temu. Połowa filmu wygląda jak remake "Porachunków". I szczerze mówiąc film z De Niro pozostawił lepsze wrażenie.
"72 godziny" mogłoby się obronić, gdyby reżyser pozostał konsekwentny i postawił wyłącznie na komiksową stylistykę. Tylko ona mogła bowiem uzasadnić istnienie zerowej fabuły z absurdalnymi pretekstami do kolejnych scen akcji. Nie jestem w stanie zrozumieć, po co jest w tym filmie postać Vivi. Dlaczego potrzebuje ona pomocy głównego bohatera, skoro wydaje się o wiele lepiej przygotowana do roli zabójczyni (choć tak naprawdę wszyscy w tym filmie bardziej nadają się do zabijania ludzi od głównego bohatera, choćby dlatego, że nie mdleją w najmniej odpowiednich momentach)?
Jednak największą wadą filmu jest to, jak został nakręcony. "72 godziny" ma kategorię PG-13, ale McG nakręcił go tak, jakby to była rasowa R-ka. W rezultacie film sprawia wrażenie poszatkowanego przez cenzurę. Czasem wygląda to nawet "zabawnie" na swój toporny sposób (scena striptizu). Niestety w dwóch scenach brak krwi mocno osłabia wydźwięk i zmienia je w groteskowe przedrzeźniactwo (winda, metro). Tego nie mogę twórcom darować.
Jedyna rzecz, która w miarę mi się podobała, to muzyka. Jak na kino akcji, to jednak zdecydowanie za mało.
Chciałbym powiedzieć, że dawno tak złego filmu akcji nie widziałem, ale nie mogę. Ostatnio same gnioty trafiają przed moje oczy.
Ocena: 3
Komentarze
Prześlij komentarz