The Door (2012)

Człowiek jest narracją. Ciało, dom, zachowania – to są wszystko tylko i wyłącznie rekwizyty. Oczywiście bez nich opowieść nie mogłaby zaistnieć. A zatem nie byłoby także człowieka. Ale myli się ten, kto chciałby jednostkę sprowadzić wyłącznie do tego, co namacalne. Prawda – nawet jeśli jest fikcją – kryje się w słowach, a raczej w wierze w te słowa.

"Zamknięte drzwi" to studium dwóch narracji. Jednej stworzonej przez amatorkę, a przecież mistrzynię kreacji Świata Wypowiedzianego. Drugiej stworzonej przez profesjonalistkę, a jednak niezdarę, boleśnie odkrywającą na własnej skórze skutki popełnionych twórczych błędów. Ta pierwsza jest mistrzynią konstruowania skomplikowanych wzorów, splatania historii, ludzkich losów, tworzenia monumentalnej budowli, która skrywa jej skromną osóbkę niczym Tajemnicę. Ta druga jest mistrzynią dekonstrukcji, odtwarzania, otwierania drzwi do cudzych żyć, by snuć za ich pomocą własną opowieść.

Film István Szabó stara się stworzyć klimat rzeki słów, tajemnic i skomplikowanych relacji. Niestety nie do końca mu się to udaje. Rozumiem, gdzie podąża, ale jednocześnie czuję, że nie dotarł do celu. "Zamknięte drzwi" pozostają uchylone, przez co tak istota filmu gdzie się ulotniła.

Ocena: 6