Στρέλλα (2009)
SPOILERY
Miło wiedzieć, że po 3 tysiącach lat Grecy nie stracili smykałki do opowiadania historii o zakazanych związkach. Szkoda jednak, że reżyserowi zabrakło pomysłu na mityczny (mitologiczny?) finał.
Pierwsza część filmu okazała się bardzo ciekawa, wręcz inspirująca. Nie dość, że poruszono tu temat tabu, to jeszcze nie skorzystano z wytrychu fabularnego o nieświadomym przełamaniu tabu, jak to na przykład było w "Oldboyu". Tu jedynie ojciec jest trzymany w tajemnicy. Syn (a w zasadzie już w połowie córka) od samego początku wie, w co się pakuje. A jednak gardzi rozsądkiem i rzuca się na głęboką wodę. "Strella" w momencie, kiedy skomplikowana relacja zostaje w pełni naświetlona, jest filmem bardzo, ale to bardzo intrygującym. Bo też zostawia nas z pytaniem, czym jest łącząca Yorgosa i Strellę/Leonidasa relacja. Czy jest to nierozwiązany kompleks Edypa? W końcu ojciec od zawsze był dla Leonidasa niewiadomą, która przerodziła się w groźną supernową, kiedy doszło do morderstwa brata matki Leonidasa. Edypowa symbolika jest aż nazbyt wyraźna. Czy Strella pragnie starszych mężczyzn, bo poszukuje ojca i opiekuna? A jeśli tak, to kim chce, by był dla niej Yorgos: ojcem, protektorem, partnerem seksualnym? Ale jest też wątek szkodliwości własnych pragnień i tego, co można i co powinno się uczynić.
Te i podobne pytania chyba przerosły reżysera, bo końcowa część "Strelli" przypomina wicie się piskorza. Koutras robi wszystko, by przeciąć zawiązany przez niego samego węzeł w taki sposób, by nie dotykać drażliwych kwestii. Zostajemy więc z obrazkiem awangardowej rodziny (bo mimo wszystko przekracza granice dziś dopuszczalne dla współczesnej rodziny), ale de facto nie otrzymujemy jakichkolwiek odpowiedzi.
Sam film jest miszmaszem. Koutras trochę przekombinował. A to korzysta z kamery z ręki, a to dodaje animowane wiewiórki, a czasami kręci tak, jakby rzecz była amatorskim zapisem zabawy grupy przyjaciół w kino. Stylistycznie jest to więc chaos, który czasami prowadzi do ciekawych scen, a czasami niszczy klimat i budzi jedynie frustrację.
Ocena: 6
Miło wiedzieć, że po 3 tysiącach lat Grecy nie stracili smykałki do opowiadania historii o zakazanych związkach. Szkoda jednak, że reżyserowi zabrakło pomysłu na mityczny (mitologiczny?) finał.
Pierwsza część filmu okazała się bardzo ciekawa, wręcz inspirująca. Nie dość, że poruszono tu temat tabu, to jeszcze nie skorzystano z wytrychu fabularnego o nieświadomym przełamaniu tabu, jak to na przykład było w "Oldboyu". Tu jedynie ojciec jest trzymany w tajemnicy. Syn (a w zasadzie już w połowie córka) od samego początku wie, w co się pakuje. A jednak gardzi rozsądkiem i rzuca się na głęboką wodę. "Strella" w momencie, kiedy skomplikowana relacja zostaje w pełni naświetlona, jest filmem bardzo, ale to bardzo intrygującym. Bo też zostawia nas z pytaniem, czym jest łącząca Yorgosa i Strellę/Leonidasa relacja. Czy jest to nierozwiązany kompleks Edypa? W końcu ojciec od zawsze był dla Leonidasa niewiadomą, która przerodziła się w groźną supernową, kiedy doszło do morderstwa brata matki Leonidasa. Edypowa symbolika jest aż nazbyt wyraźna. Czy Strella pragnie starszych mężczyzn, bo poszukuje ojca i opiekuna? A jeśli tak, to kim chce, by był dla niej Yorgos: ojcem, protektorem, partnerem seksualnym? Ale jest też wątek szkodliwości własnych pragnień i tego, co można i co powinno się uczynić.
Te i podobne pytania chyba przerosły reżysera, bo końcowa część "Strelli" przypomina wicie się piskorza. Koutras robi wszystko, by przeciąć zawiązany przez niego samego węzeł w taki sposób, by nie dotykać drażliwych kwestii. Zostajemy więc z obrazkiem awangardowej rodziny (bo mimo wszystko przekracza granice dziś dopuszczalne dla współczesnej rodziny), ale de facto nie otrzymujemy jakichkolwiek odpowiedzi.
Sam film jest miszmaszem. Koutras trochę przekombinował. A to korzysta z kamery z ręki, a to dodaje animowane wiewiórki, a czasami kręci tak, jakby rzecz była amatorskim zapisem zabawy grupy przyjaciół w kino. Stylistycznie jest to więc chaos, który czasami prowadzi do ciekawych scen, a czasami niszczy klimat i budzi jedynie frustrację.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz