Date and Switch (2014)
W zasadzie to powinienem kląć film i twórców na czym tylko świat stoi. Bo "Chłopaki do wzięcia" jest typową niezależną komedią amerykańską o dorastaniu. Liczba klisz i powtórek z rozrywki jest oszałamiająca. Nick Offerman znów jest niestandardowym ojcem (choć nie aż tak hardcore'owym jak w "Królach lata"), a Megan Mullally znów jest ekscentryczną matką geja. Główni bohaterowie to po raz kolejni nastoletni chłopcy odstający od tłumu, lecz mają obsesję na punkcie seksualnego zaliczenia przed końcem liceum.
A jednak, mimo całej wtórności, "Chłopaki do wzięcia" spodobali mi się. Przypadł mi do gustu sam klimat opowieści, polubiłem też jej bohaterów. Uwagę zwraca przede wszystkim Michael – chłopak, który jest z natury sympatyczny, lecz mało przebojowy. Nie lubi konfrontacji, nie walczy o swoje. Biedak co chwilę odkrywa, że inni idą do przodu, że ich marzenia się spełniają, a jemu nic się nie układa. Trudno nie współczuć mu, kiedy odkrywa, że nawet jego przyjaciel-gej jest w stanie przespać się z dziewczyną, a on – stuprocentowy heteryk – nie może dojść do drugiej bazy, choćby nie wiem jak się wysilał. To budzi w nim frustrację, która z kolei pcha go do czynów sprzecznych z jego typowym zachowaniem (chciałoby się powiedzieć: sprzecznych z naturą, ale to nie byłaby prawda, one są częścią jego natury, tyle że zazwyczaj głęboko skrywaną), za które będzie się musiał później kajać.
"Chłopaki do wzięcia" nie są przesadnie zabawną komedią, ale kilka scen się twórcom naprawdę udało (scena zerwania, w szczególności tekst o dziurze, czy scena, kiedy ojciec Michaela przyłapuje syna na oglądaniu gejowskiego pornosa). Jednak to nie komizm, a ogólny charakter filmu sprawił, że pozostawił po sobie pozytywne wrażenie.
Ocena: 7
A jednak, mimo całej wtórności, "Chłopaki do wzięcia" spodobali mi się. Przypadł mi do gustu sam klimat opowieści, polubiłem też jej bohaterów. Uwagę zwraca przede wszystkim Michael – chłopak, który jest z natury sympatyczny, lecz mało przebojowy. Nie lubi konfrontacji, nie walczy o swoje. Biedak co chwilę odkrywa, że inni idą do przodu, że ich marzenia się spełniają, a jemu nic się nie układa. Trudno nie współczuć mu, kiedy odkrywa, że nawet jego przyjaciel-gej jest w stanie przespać się z dziewczyną, a on – stuprocentowy heteryk – nie może dojść do drugiej bazy, choćby nie wiem jak się wysilał. To budzi w nim frustrację, która z kolei pcha go do czynów sprzecznych z jego typowym zachowaniem (chciałoby się powiedzieć: sprzecznych z naturą, ale to nie byłaby prawda, one są częścią jego natury, tyle że zazwyczaj głęboko skrywaną), za które będzie się musiał później kajać.
"Chłopaki do wzięcia" nie są przesadnie zabawną komedią, ale kilka scen się twórcom naprawdę udało (scena zerwania, w szczególności tekst o dziurze, czy scena, kiedy ojciec Michaela przyłapuje syna na oglądaniu gejowskiego pornosa). Jednak to nie komizm, a ogólny charakter filmu sprawił, że pozostawił po sobie pozytywne wrażenie.
Ocena: 7
Komentarze
Prześlij komentarz