Hoje eu quero voltar sozinho (2014)
"Eu não quero voltar sozinho" było naprawdę uroczym filmem, ale szczerze mówiąc nie do końca wyobrażałem sobie go w wersji pełnometrażowej. Historia była przecież bardzo prosta, zbudowana na standardowym zestawie scen. Kluczem do sukcesu była naturalność młodych aktorów i ograniczona czasowo forma, która wydobyła z historii wszystko to, co najlepsze. Ponieważ jednak "W jego oczach" powstało nie tylko pod okiem tego samego reżysera, ale też trzy główne role odegrali ci sami aktorzy, postanowiłem filmowi dać szansę.
Moje obawy niestety się sprawdziły. Daniel Ribeiro zbudował pełny metraż na fabule krótkometrażówki, a to oznacza, że cała historia pierwszej młodzieńczej miłości składa się z klisz i powtórzeń. "W jego oczach" wypada więc wtórnie i mało odkrywczo. Co gorsza, przez rozciągnięcie tej samej fabuły sześciokrotnie, opowieść zrobiła się rozwlekła i straciła sporo ze swojego uroku. Jednak mój podstawowy zarzut jest taki, że Ribeiro zostawiał w niezmienionej wersji większość scen z "Eu não quero voltar sozinho", ale całkowicie zmienił to, co w moich oczach było największą zaletą filmu, czyli samą opowieść o uczuciu. Scena z bluzą w krótkometrażówce robi o wiele większe wrażenie. Scena pierwszego pocałunku i to, jak Leo orientuje się, kto go pocałował i co to oznacza była kluczem do sukcesu i nic, co Ribeiro zaprezentował w pełnym metrażu nie może się z tym równać.
Mimo tych narzekań uważam, że "W jego oczach" jest całkiem fajnym filmem... po prostu nie jest tak dobry jak "Eu não quero voltar sozinho". Ma jednak swoje zalety. Trójka aktorów wyraźnie się wyrobiła i tu gra o wiele lepiej. "W jego oczach" ma też kilka pięknych scen intymności i bliskości, czego nie było w krótkometrażówce. Kiedy kamera zbliża się do bohaterów, kiedy skupia się na detalu, by wydobyć emocje, jakich doświadczają bohaterowie, "W jego oczach" robi się naprawdę pięknym filmem.
Wtórność i opieranie się na wyświechtanych kliszach ma też swoją zaletę. Pozwala w prosty sposób pokazać, jak zmienił się sposób opowiadania tego rodzaju historii. Porównując "W jego oczach" z "Beautiful Thing" czy "Get Real" wyraźnie widać, że choć schemat pozostał ten sam, to jednak język jest zupełnie inny (jak i podejście do homoseksualnej miłości).
Ocena: 6
Moje obawy niestety się sprawdziły. Daniel Ribeiro zbudował pełny metraż na fabule krótkometrażówki, a to oznacza, że cała historia pierwszej młodzieńczej miłości składa się z klisz i powtórzeń. "W jego oczach" wypada więc wtórnie i mało odkrywczo. Co gorsza, przez rozciągnięcie tej samej fabuły sześciokrotnie, opowieść zrobiła się rozwlekła i straciła sporo ze swojego uroku. Jednak mój podstawowy zarzut jest taki, że Ribeiro zostawiał w niezmienionej wersji większość scen z "Eu não quero voltar sozinho", ale całkowicie zmienił to, co w moich oczach było największą zaletą filmu, czyli samą opowieść o uczuciu. Scena z bluzą w krótkometrażówce robi o wiele większe wrażenie. Scena pierwszego pocałunku i to, jak Leo orientuje się, kto go pocałował i co to oznacza była kluczem do sukcesu i nic, co Ribeiro zaprezentował w pełnym metrażu nie może się z tym równać.
Mimo tych narzekań uważam, że "W jego oczach" jest całkiem fajnym filmem... po prostu nie jest tak dobry jak "Eu não quero voltar sozinho". Ma jednak swoje zalety. Trójka aktorów wyraźnie się wyrobiła i tu gra o wiele lepiej. "W jego oczach" ma też kilka pięknych scen intymności i bliskości, czego nie było w krótkometrażówce. Kiedy kamera zbliża się do bohaterów, kiedy skupia się na detalu, by wydobyć emocje, jakich doświadczają bohaterowie, "W jego oczach" robi się naprawdę pięknym filmem.
Wtórność i opieranie się na wyświechtanych kliszach ma też swoją zaletę. Pozwala w prosty sposób pokazać, jak zmienił się sposób opowiadania tego rodzaju historii. Porównując "W jego oczach" z "Beautiful Thing" czy "Get Real" wyraźnie widać, że choć schemat pozostał ten sam, to jednak język jest zupełnie inny (jak i podejście do homoseksualnej miłości).
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz