薔薇の葬列 (1969)
Jak tu nie kochać kina artystycznego lat 60.! "Żałobna parada róż" ma wszystko, co tak w kinie uwielbiam. Jest obrazem wyrafinowanym, intelektualnie wymagającym, a jednocześnie niezwykle cielesnym, bazującym na czystych reakcjach emocjonalnych. To kino szalone, wykręcone na wszystkie strony, bawiące się formą, plączące nić czasową, zacierające granice, jakie dzielą twórcę od jego dzieła. To kino czerpiące z baśni i mitów. To film odwołujący się do najbardziej mrocznych pokładów Id, gdzie królują pierwotne popędy, nieokiełznane przez rozum. To kino fatalistyczne i humorystyczne, przerażające i fascynujące, niepokorne i uroczo naiwne. Nie potrafię przestać się nim zachwycać.
"Żałobna parada róż" na swoim podstawowym poziomie jest wariacją na temat mitu o Edypie. Ale poza spoilerowaniem zakończenia tak naprawdę niewiele to o filmie mówi. Bo choć można upierać się, że film ma fabułę (owszem, ma), to w rzeczywistości jest to nieistotne. O wiele ważniejsza jest sama forma, jaką dzieło Toshio Matsumoto przybiera. Przepiękne zdjęcia celebrujące intymność i procesy transformacyjne człowieka. Świetne sceny rodem z horrorów, przeplatane czystym eksperymentem formalnym i ozdobione groteskowym humorem. To wszystko buduje jedyny w swoim rodzaju klimat i sprawia, że sam kształt opowieści staje się istotniejszy i bardziej fascynujący od losów, jakie spotykają bohaterów.
Prawie pół wieku po swojej premierze "Żałobna parada róż" pozostaje wciąż świeżym i mocnym kinem.
Ocena: 9
"Żałobna parada róż" na swoim podstawowym poziomie jest wariacją na temat mitu o Edypie. Ale poza spoilerowaniem zakończenia tak naprawdę niewiele to o filmie mówi. Bo choć można upierać się, że film ma fabułę (owszem, ma), to w rzeczywistości jest to nieistotne. O wiele ważniejsza jest sama forma, jaką dzieło Toshio Matsumoto przybiera. Przepiękne zdjęcia celebrujące intymność i procesy transformacyjne człowieka. Świetne sceny rodem z horrorów, przeplatane czystym eksperymentem formalnym i ozdobione groteskowym humorem. To wszystko buduje jedyny w swoim rodzaju klimat i sprawia, że sam kształt opowieści staje się istotniejszy i bardziej fascynujący od losów, jakie spotykają bohaterów.
Prawie pół wieku po swojej premierze "Żałobna parada róż" pozostaje wciąż świeżym i mocnym kinem.
Ocena: 9
Za dużo produkujesz, przegapiłem.;-) I w tym wypadku dobrze byłoby dodać inny tytuł niż tylko oryginalny.
OdpowiedzUsuńNie jestem pewny, czy to film dla mnie, ale dzięki. Lepiej teraz, gdy już coś o nim wiem.;)
Rzeczywiście to nie jest film dla każdego, ale ja uwielbiam klimat kina undergroundowego tamtej epoki. Twórcy byli wtedy aż nierozważni w przełamywaniu granic i czynili to z prostotą i oczywistością. Dzisiejsi "odważni" są dla mnie często zbyt wyrachowani w swojej walce z tabu, bym był w stanie się tym naprawdę cieszyć.
Usuń