Salting the Battlefield (2014)

Z całej trylogii o Johnnym Worrickerze ta podoba mi się najbardziej. Głównie przez swój cyniczny charakter. Tu prawie wszyscy rozgrywający orientują się, że nie byli królowymi, lecz zwykłymi szachowymi pionkami. Ale gra, jaką toczą bohaterowie nie jest aż tak świetna, bym zapomniał o irytująco pretensjonalnej stylizacji.

"Worricker – Ostateczna rozgrywka" ma w sobie wszystkie najlepsze elementy szpiegowskiego thrillera. Bardzo spodobały mi się manipulacje, pewność swoich atutów i gorzkie odkrycie, że ktoś gra w szpiegowską grę lepiej. Podobali mi się bohaterowie, w szczególności  Belinda Kay grana przez Olivię Williams (scena jej spotkania z Johnnym jest chyba moją ulubioną w całym filmie). Przez to wszystko kusiło mnie nawet, żeby podnieść moją ocenę. Ale forma wciąż nie przypadła mi do gustu. Szczególnie irytowała mnie w tej części muzyka, która pasuje raczej do kina romansowego, a nie szpiegowskiego. Najwyraźniej widać to w scenie ucieczki Margot z dworca: to była dynamiczna sekwencja, a towarzyszyło jej jakieś muzyczne rzępolenie.

Ocena: 6