Turks & Caicos (2014)
Ci, którzy widzieli "Ósmą stronę", wiedzą, czego można się spodziewać. "Worricker – Drugie starcie" jest bowiem utrzymane w dokładnie tym samym stylu narracyjnym, co pierwsza część. To niestety w moich oczach nie jest wcale plusem. Ja chętnie zobaczyłbym coś w nieco innej stylizacji.
"Drugie starcie" to kino dystyngowane, wręcz sztywne. David Hare chce nas przekonać, że to jest dobry sposób na opowiadanie szpiegowskich opowieści. Może i film jest nieco bliższy prawdzie - praca szpiegów to w dużej mierze dość nudne i statyczne rozgrywki szachistów, gdzie pionkami są żywi ludzie. Jednak na ekranie wypada to dość blado. Bohaterowie snują się anemicznie. Coś się tam dzieje, ale trudno się tym wszystkim przejmować. Kiedy nawet silne emocje, jak miłość, ledwo dają o sobie znak na twarzach bohaterów. Może właśnie dlatego najbardziej przypadła mi do gustu rola Winony Ryder. Jej postać wykazuje najwięcej ludzkich cech.
Ocena: 6
"Drugie starcie" to kino dystyngowane, wręcz sztywne. David Hare chce nas przekonać, że to jest dobry sposób na opowiadanie szpiegowskich opowieści. Może i film jest nieco bliższy prawdzie - praca szpiegów to w dużej mierze dość nudne i statyczne rozgrywki szachistów, gdzie pionkami są żywi ludzie. Jednak na ekranie wypada to dość blado. Bohaterowie snują się anemicznie. Coś się tam dzieje, ale trudno się tym wszystkim przejmować. Kiedy nawet silne emocje, jak miłość, ledwo dają o sobie znak na twarzach bohaterów. Może właśnie dlatego najbardziej przypadła mi do gustu rola Winony Ryder. Jej postać wykazuje najwięcej ludzkich cech.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz