The Woman in Black 2: Angel of Death (2014)
Tom Harper jako reżyser był mi dotąd praktycznie nie znany. Widziałem co prawda zrealizowane przez niego odcinki "Peaky Blinders", ale ponieważ serial ten średnio przypadł mi do gustu to i jego praca specjalnie nie rzuciła mi się w oczy. Po "Aniele Śmierci" nie jestem w stanie powiedzieć, czy Harper ma talent reżyserski, czy też jest go pozbawiony. Za to Jon Croker zdecydowanie nie przekonał mnie jako scenarzysta. Powinien pozostać przy funkcji "story editor", jaką pełnił chociażby przy "Kobiecie w czerni", którego kontynuacją jest "Anioł Śmierci".
W tym przypadku słowo "kontynuacja" znaczy tyle, co "powtórka z rozrywki, ale z innym zbiorem bohaterów". Z oryginału pozostał więc dom i jego smutna historia. Akcja dzieje się długo po wydarzeniach z "Kobiety w czerni", podczas II wojny światowej. Nowe okoliczności budują interesującą otoczkę fabularną, a przede wszystkim są pretekstem do stworzenia kilku niezłych stylizacji aktorek.
Oglądając film w oczy mocno rzuca się fakt, że Harper usilnie próbuje odtworzyć klimat, jaki udało się stworzyć w "Kobiecie w czerni". I mogę spokojnie stwierdzić, że starania te w większości zakończyły się sukcesem. Niestety "Anioł Śmierci" ma inny poważny problem. Jest nim kaleka fabuła. Croker przekombinował z tragediami głównych bohaterów, które później w dość ordynarny sposób są wykorzystywane przy kolejnych zwrotach akcji. Wielkim rozczarowaniem jest końcówka, która jest nie tylko naiwna, ale przede wszystkim słaba i niepotrzebnie rozcieńczająca atmosferę, jaką udało się wcześniej wytworzyć. Również czwórka bohaterów pozostawia sporo do życzenia. Powiązania pomiędzy nimi zostały bardzo szkicowo nakreślone, przez co trudno się tak naprawdę przejąć tym, co pojawia się na ekranie. W ogólne nie bardzo pasowała mi tu Phoebe Fox. Owszem w kostiumach z epoki wygląda doskonale. Jednak, gdy tylko się odzywała, jej urok znikał w magiczny sposób. Fajniejszy był Irvine i McCroy, choć może tylko takie sprawiali wrażenie, bo mieli zdecydowanie mniej do grania i po prostu nie mieli czym mi podpaść.
Ocena: 5
W tym przypadku słowo "kontynuacja" znaczy tyle, co "powtórka z rozrywki, ale z innym zbiorem bohaterów". Z oryginału pozostał więc dom i jego smutna historia. Akcja dzieje się długo po wydarzeniach z "Kobiety w czerni", podczas II wojny światowej. Nowe okoliczności budują interesującą otoczkę fabularną, a przede wszystkim są pretekstem do stworzenia kilku niezłych stylizacji aktorek.
Oglądając film w oczy mocno rzuca się fakt, że Harper usilnie próbuje odtworzyć klimat, jaki udało się stworzyć w "Kobiecie w czerni". I mogę spokojnie stwierdzić, że starania te w większości zakończyły się sukcesem. Niestety "Anioł Śmierci" ma inny poważny problem. Jest nim kaleka fabuła. Croker przekombinował z tragediami głównych bohaterów, które później w dość ordynarny sposób są wykorzystywane przy kolejnych zwrotach akcji. Wielkim rozczarowaniem jest końcówka, która jest nie tylko naiwna, ale przede wszystkim słaba i niepotrzebnie rozcieńczająca atmosferę, jaką udało się wcześniej wytworzyć. Również czwórka bohaterów pozostawia sporo do życzenia. Powiązania pomiędzy nimi zostały bardzo szkicowo nakreślone, przez co trudno się tak naprawdę przejąć tym, co pojawia się na ekranie. W ogólne nie bardzo pasowała mi tu Phoebe Fox. Owszem w kostiumach z epoki wygląda doskonale. Jednak, gdy tylko się odzywała, jej urok znikał w magiczny sposób. Fajniejszy był Irvine i McCroy, choć może tylko takie sprawiali wrażenie, bo mieli zdecydowanie mniej do grania i po prostu nie mieli czym mi podpaść.
Ocena: 5
Komentarze
Prześlij komentarz