Heatstroke (2013)
Że Dorff i Stormare mogą mieć problemy finansowe i biorą każdą fuchę, jaka w padnie im w ręce, to mogę zrozumieć. Ale Maisie Williams jest na to jeszcze chyba za młoda. Nie mówiąc o tym, że jako jedna z gwiazd "Gry o tron" powinna lepiej zarządzać swoją karierą. A to dlatego, że "Pustynne piekło" rzeczywiście oferuje piekło... Tylko że jest to piekło nudy i wytartych klisz.
To pierwsze wynika z drugiego. Jeśli twórca decyduje się na kalkowanie fabuły, która w kinie wałkowana jest od stulecia, to absolutnie musi zaoferować coś innego, a to humor, a to akcję, a to (auto)ironię, a to barwnych bohaterów. Niestety Evelyn Purcell nie miała na formę filmu żadnego pomysłu. W rezultacie postaci są płaskie, a kolejne zwroty akcji pozbawione pierwiastka ekscytacji. Wszystko wypada głupio, nudno i bezbarwnie. Ale reżyserka jeszcze bardziej postanowiła mnie zirytować dodają hieny, które są wykorzystywane na wszelkie możliwe sposoby: są punktem konfliktu między bohaterami, są ucieleśnieniem zagrożenia, ale są również metaforą sytuacji samych bohaterek. Już to łopatologiczne wykorzystywanie zwierząt wystarczyłoby, żeby mnie wnerwić. Jednak twórcy posunęli się jeszcze dalej i próbują budować pochwałę hien, jednocześnie robią wszystko, by ani słowem nie wspominać o ich najważniejszych cechach, które przecież stanowią sedno ich sztuki przetrwania. Zamiast tego hieny są antropomorfizowane w taki sposób, by stać się najszlachetniejszymi z istot na Ziemi. Słabe to było.
Ocena: 3
To pierwsze wynika z drugiego. Jeśli twórca decyduje się na kalkowanie fabuły, która w kinie wałkowana jest od stulecia, to absolutnie musi zaoferować coś innego, a to humor, a to akcję, a to (auto)ironię, a to barwnych bohaterów. Niestety Evelyn Purcell nie miała na formę filmu żadnego pomysłu. W rezultacie postaci są płaskie, a kolejne zwroty akcji pozbawione pierwiastka ekscytacji. Wszystko wypada głupio, nudno i bezbarwnie. Ale reżyserka jeszcze bardziej postanowiła mnie zirytować dodają hieny, które są wykorzystywane na wszelkie możliwe sposoby: są punktem konfliktu między bohaterami, są ucieleśnieniem zagrożenia, ale są również metaforą sytuacji samych bohaterek. Już to łopatologiczne wykorzystywanie zwierząt wystarczyłoby, żeby mnie wnerwić. Jednak twórcy posunęli się jeszcze dalej i próbują budować pochwałę hien, jednocześnie robią wszystko, by ani słowem nie wspominać o ich najważniejszych cechach, które przecież stanowią sedno ich sztuki przetrwania. Zamiast tego hieny są antropomorfizowane w taki sposób, by stać się najszlachetniejszymi z istot na Ziemi. Słabe to było.
Ocena: 3
Tak, masz rację, to było prawdziwe piekło skazanych na nudę. Podziwiam, że wytrwałeś do końca, ja zrezygnowałam po kolejnej, chyba trzeciej, próbie podpuszczania widza, że oto, zaraz, tuż tuż, wydarzy się coś niesamowitego, strasznego etc. i pfff - zero, nic, daremne czekanie. Pustynia, pustka totalna. Przyznam, że nabrałam się na Dorffa, tak dawno go nie widziałam, że zdecydowałam, a co tam, zobaczę, a tu masz, znika z ekranu niemal po pięciu minutach. Bezczelność! Coraz częściej sięgam po starsze filmy, bo te nowe, coraz bardzieej mnie zawodzą, żeby nie powiedzieć wku.... ją.
OdpowiedzUsuńbf
Znaleźć coś ciekawego wśród nowych tytułów nie jest łatwo, ale za to satysfakcja, kiedy już jakiś film pozytywnie zaskoczy, jest naprawdę warta zachodu.
OdpowiedzUsuń