The Homesman (2014)
Oglądanie "Eskorty" w upalny dzień, w kinie bez klimatyzacji, to nie była najbardziej trafiona decyzja z mojej strony. Możliwe że w innych okolicznościach film oceniłbym inaczej, ale dziś rzecz Tommy'ego Lee Jonesa okazała się ponad moje siły.
Niewiele znalazłem tu pozytywów. Większość z tego, co zaprezentował Jones irytowała mnie. W pierwszym akcie nie podobała mi się szarpana narracja z nagłymi przeskokami ukazującymi trójkę szalonych kobiet i tego, co im się przytrafiło. Decyzje montażowe Jonesa kompletnie do mnie nie przemówiły. Miałem wrażenie obcowania z chaotycznym dziełem, które na siłę stara się być czymś więcej niż tylko westernowym kinem drogi.
Mimo to pierwszy akt i tak wypada najlepiej, ponieważ wydaje się, że tutaj Jones jeszcze coś próbował z błahej historyjki wycisnąć. Później jest już niestety zdecydowanie gorzej. Lee-reżyser nie potrafi zbudować wystarczająco silnej relacji pomiędzy dwójką bohaterów, by końcówka zrobiła na mnie wrażenie. Nie zauważyłem nic, co usprawiedliwiałoby ostateczne decyzje postaci. Dla mnie to wszystko było tak grubymi nićmi szyte, że dla właściwego materiału opowieści nie zostało już tutaj zbyt wiele miejsca.
Ponadto Lee zupełnie niepotrzebnie zaangażował aż tak interesującą obsadę. Większość z aktorów i aktorek pojawia się w drobniutkich epizodach i nie ma miejsca, by popisać się swoją grą. A tymczasem ich nazwiska w napisach początkowych kusiły i kiedy zobaczyłem, jak moi ulubieńcy znikają z ekranu ledwie się na nim pokazawszy, to czułem się mocno oszukany.
Ja rozumiem ideę kryjącą się za konstrukcją i za angażem znanych aktorów. Lee chce tu stworzyć coś na kształt "Bracie, gdzie jesteś?" Coenów, "Palindromów" Solodza czy "Dużej ryby" Burtona. Niestety jego reżyserskie umiejętności są zbyt małe i skończyło się na wysokich ambicjach niemożliwych do zaspokojenia.
"Eskorta" okazała się dla mnie filmem nudnym, zdecydowanie zbyt długi. To dzieło przerośniętego artystycznego ego.
Ocena: 3
Niewiele znalazłem tu pozytywów. Większość z tego, co zaprezentował Jones irytowała mnie. W pierwszym akcie nie podobała mi się szarpana narracja z nagłymi przeskokami ukazującymi trójkę szalonych kobiet i tego, co im się przytrafiło. Decyzje montażowe Jonesa kompletnie do mnie nie przemówiły. Miałem wrażenie obcowania z chaotycznym dziełem, które na siłę stara się być czymś więcej niż tylko westernowym kinem drogi.
Mimo to pierwszy akt i tak wypada najlepiej, ponieważ wydaje się, że tutaj Jones jeszcze coś próbował z błahej historyjki wycisnąć. Później jest już niestety zdecydowanie gorzej. Lee-reżyser nie potrafi zbudować wystarczająco silnej relacji pomiędzy dwójką bohaterów, by końcówka zrobiła na mnie wrażenie. Nie zauważyłem nic, co usprawiedliwiałoby ostateczne decyzje postaci. Dla mnie to wszystko było tak grubymi nićmi szyte, że dla właściwego materiału opowieści nie zostało już tutaj zbyt wiele miejsca.
Ponadto Lee zupełnie niepotrzebnie zaangażował aż tak interesującą obsadę. Większość z aktorów i aktorek pojawia się w drobniutkich epizodach i nie ma miejsca, by popisać się swoją grą. A tymczasem ich nazwiska w napisach początkowych kusiły i kiedy zobaczyłem, jak moi ulubieńcy znikają z ekranu ledwie się na nim pokazawszy, to czułem się mocno oszukany.
Ja rozumiem ideę kryjącą się za konstrukcją i za angażem znanych aktorów. Lee chce tu stworzyć coś na kształt "Bracie, gdzie jesteś?" Coenów, "Palindromów" Solodza czy "Dużej ryby" Burtona. Niestety jego reżyserskie umiejętności są zbyt małe i skończyło się na wysokich ambicjach niemożliwych do zaspokojenia.
"Eskorta" okazała się dla mnie filmem nudnym, zdecydowanie zbyt długi. To dzieło przerośniętego artystycznego ego.
Ocena: 3
Komentarze
Prześlij komentarz