Čistič (2015)

"Czyściciel" okazał się mocno ponurym filmem. Pokazuje, że dla zranionych, połamanych dusz nie ma nadziei. egzystują bowiem w więzieniu powtarzalności, w magicznym kręgu, którego nikt nie jest w stanie przełamać. Nie oni sami, ponieważ jedyne co potrafią, to powstrzymywać się przez pewien czas, by potem eksplodować. Nie podobni im popaprańcy, bo mogą jedynie tworzyć iluzje normalności. I nie zwyczajni ludzie, bo tych a) nie ma b) jeśli nawet są, to żyją w tak innym świecie, że nie potrafią zrozumieć nic z ograniczeń i wyzwań przed jakimi stoją skrzywdzeni.

Reżyser uchwycił desperację i niemożliwość bohaterów w pięknych, cichych, niezwykle intymnych scenach. Oglądając głównego bohatera chwilami serce mi pękało. Stawiający pierwsze kroki w kinie Noël Czuczor emanuje naturalnością, która hipnotyzuje. Doskonale odegrał postać psychopaty nie z wyboru.

Ale sam film mógł być lepszy, gdyby reżyser poszedł odważniej drogą minimalizmu. Niepotrzebnie próbował wyjaśnić, dlaczego bohaterowie znajdują się akurat w tym miejscu swojego życia. Nie trzeba było tego doprecyzowywać. Sam fakt, że każdy ma bagaż doświadczeń, z którymi nie był sobie w stanie poradzić, spokojnie wystarcza. Utrata rodziców, śmierć, przemoc, wykorzystywanie – to wszystko są ozdobniki, które zamiast uatrakcyjniać fabułę zaśmiecają surowe piękno beznadziei, jaką przesycony jest "Czyściciel".

Ocena: 7