The Daughter (2015)
Simon Stone pokazał tym filmem, że skandynawskie dramaty rodzinne łatwo da się przenieść na australijski grunt. "Dzika kaczka" bez większych problemów zamieniła się w "Powrót".
Tak jak oryginał, tak i ten film opowiada o skutkach tajemnic, które wpłyną na losy ludzi. U Stone'a jednak zaakcentowany jest nie sam fakt posiadania tajemnic, ale ich ujawnienia. Po 15 latach nieobecności do domu ojca powraca Christian. Słaby człowieczek, którym stał się z poczucia winy, nie będzie robił nic innego, jak tylko mielił ozorem. Prawdy, które spokojnie zostały pogrzebane i zabezpieczone, teraz Christian rozsadzi demolując życie tych, którzy w jego życiu znaczą najwięcej. W ten sposób "Powrót" jest kolejnym filmem o tym, że prawda nikogo nie wyzwala, a przeciwnie może niszczyć ludzkie życie. W świecie, w którym kłamstw nie da się uniknąć, z prawdą należy obchodzić się ostrożniej niż z bombą atomową.
"Powrót" mógł być świetnym filmem. Ale nie mogłem znieść maniery reżysera polegającej na spowalnianiu obrazów. To jest tak ograny chwyt, że na jego widok robi mi się po prostu słabo. Za każdym razem, kiedy ktoś w kinie chce opowiedzieć o osobistej tragedii, sięga po wolne ujęcia, ślimaczenie się kamery, któremu towarzyszy ponura muzyka. Gdyby nie doskonały Ewen Leslie, jeszcze bardziej obniżyłbym moją finalną ocenę.
Ocena: 6
Tak jak oryginał, tak i ten film opowiada o skutkach tajemnic, które wpłyną na losy ludzi. U Stone'a jednak zaakcentowany jest nie sam fakt posiadania tajemnic, ale ich ujawnienia. Po 15 latach nieobecności do domu ojca powraca Christian. Słaby człowieczek, którym stał się z poczucia winy, nie będzie robił nic innego, jak tylko mielił ozorem. Prawdy, które spokojnie zostały pogrzebane i zabezpieczone, teraz Christian rozsadzi demolując życie tych, którzy w jego życiu znaczą najwięcej. W ten sposób "Powrót" jest kolejnym filmem o tym, że prawda nikogo nie wyzwala, a przeciwnie może niszczyć ludzkie życie. W świecie, w którym kłamstw nie da się uniknąć, z prawdą należy obchodzić się ostrożniej niż z bombą atomową.
"Powrót" mógł być świetnym filmem. Ale nie mogłem znieść maniery reżysera polegającej na spowalnianiu obrazów. To jest tak ograny chwyt, że na jego widok robi mi się po prostu słabo. Za każdym razem, kiedy ktoś w kinie chce opowiedzieć o osobistej tragedii, sięga po wolne ujęcia, ślimaczenie się kamery, któremu towarzyszy ponura muzyka. Gdyby nie doskonały Ewen Leslie, jeszcze bardziej obniżyłbym moją finalną ocenę.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz