Valley of Love (2015)
Ambitna porażka. Reżyser dużo chciał, ale zdecydowanie zabrakło mu umiejętności. W efekcie "Dolinę miłości" traktuję raczej jak zabawę w metakino, a nie pełnoprawną opowieść.
Bohaterami filmu jest dwójka aktorów Gérard i Isabelle, którzy kiedyś byli małżeństwem. Efektem związku był syn, który niedawno popełnił samobójstwo. Rodzicom zostawił szczegółowe instrukcje. Jeśli będą się ich trzymać, to mogą go zobaczyć po raz ostatni.
Zabawa polega na tym, że Gérarda gra Gérard Depardieu, zaś w Isabelle wciela się Isabelle Huppert. Grają więc w zasadzie samych siebie, tyle że z jakiegoś alternatywnego wszechświata. Na to nakłada się przedziwna duchowość, którą reżyser odsłania stopniowo, wraz z rozwojem akcji. Ale nie wypada ona przekonująco. "Dolina miłości" pozostaje tworem sztucznym nawet w scenach, w których aktorzy w pełni oddają się swoim rolom. A skoro nie uwierzyłem w realność bohaterów, to trudno było mi przejmować się ich losem, współodczuwać ich rozpacz. Nie pomaga również to, że 1/3 filmu stanowią sceny wolnego poruszania się bohaterów. Pozostałem nieczuły na głębię wynikającą z oglądania pleców snującej się Huppert.
Ocena: 5
Bohaterami filmu jest dwójka aktorów Gérard i Isabelle, którzy kiedyś byli małżeństwem. Efektem związku był syn, który niedawno popełnił samobójstwo. Rodzicom zostawił szczegółowe instrukcje. Jeśli będą się ich trzymać, to mogą go zobaczyć po raz ostatni.
Zabawa polega na tym, że Gérarda gra Gérard Depardieu, zaś w Isabelle wciela się Isabelle Huppert. Grają więc w zasadzie samych siebie, tyle że z jakiegoś alternatywnego wszechświata. Na to nakłada się przedziwna duchowość, którą reżyser odsłania stopniowo, wraz z rozwojem akcji. Ale nie wypada ona przekonująco. "Dolina miłości" pozostaje tworem sztucznym nawet w scenach, w których aktorzy w pełni oddają się swoim rolom. A skoro nie uwierzyłem w realność bohaterów, to trudno było mi przejmować się ich losem, współodczuwać ich rozpacz. Nie pomaga również to, że 1/3 filmu stanowią sceny wolnego poruszania się bohaterów. Pozostałem nieczuły na głębię wynikającą z oglądania pleców snującej się Huppert.
Ocena: 5
Komentarze
Prześlij komentarz