Playing It Cool (2014)
Mocno zdziwiłem się, kiedy okazało się, że za kamerą "Rozegraj to na luzie" nie stał Włoch. Całość jest bowiem na wskroś włoska, z uwielbieniem dla narracji z offu i wrzucaniem co chwilę drobnych scenek absurdalno-introspekcyjnych na czele. Jak się jednak okazuje, również Amerykanie mają do tego typu komedii obyczajowo-romantycznych smykałkę.
"Rozegraj to na luzie" to opowieść o tym, że przed miłością nie ma ucieczki. Nawet naznaczony traumą na całe życie główny bohater, który nie wierzy w miłość, okaże się nie być na nią uodporniony. Ten film jest próbą opowiedzenia, jak ktoś, kto nie wierzy w możliwość zakochania się radzi sobie z faktem, że właśnie się zakochał. Całość nie jest odkrywcza, co zresztą jest dość mocno podkreślone metazabawą (bohater jest bowiem scenarzystą, który ma napisać tekst komedii romantycznej, ale nie bardzo wie jak to zrobić, ponieważ jest wrogiem sztampy i klisz, a w komediach romantycznych na nic innego nie ma miejsca).
Reżyser próbuje urozmaicić narrację, ale szczerze mówiąc te jego zabawy z "wchodzeniem" przez bohatera w inne postaci, wydały mi się zupełnie niepotrzebne. Siłą filmu i tak pozostają dobrze dobrani aktorzy, którzy budują wiarygodną relację. Zresztą sympatyczni są nie tylko główni bohaterowie, ale też kręce się wokół nich postaci. Co prawda większość z nich nie jest w pełni wykorzystana (Plaza, Starr czy Warburton są znacznie zabawniejsi niż to wynika z tego filmu), ale do nadmiaru dobrych komediowych aktorów w tego rodzaju produkcjach zdążyłem się już przyzwyczaić, więc aż tak bardzo mnie to nie raziło.
Ocena: 6
"Rozegraj to na luzie" to opowieść o tym, że przed miłością nie ma ucieczki. Nawet naznaczony traumą na całe życie główny bohater, który nie wierzy w miłość, okaże się nie być na nią uodporniony. Ten film jest próbą opowiedzenia, jak ktoś, kto nie wierzy w możliwość zakochania się radzi sobie z faktem, że właśnie się zakochał. Całość nie jest odkrywcza, co zresztą jest dość mocno podkreślone metazabawą (bohater jest bowiem scenarzystą, który ma napisać tekst komedii romantycznej, ale nie bardzo wie jak to zrobić, ponieważ jest wrogiem sztampy i klisz, a w komediach romantycznych na nic innego nie ma miejsca).
Reżyser próbuje urozmaicić narrację, ale szczerze mówiąc te jego zabawy z "wchodzeniem" przez bohatera w inne postaci, wydały mi się zupełnie niepotrzebne. Siłą filmu i tak pozostają dobrze dobrani aktorzy, którzy budują wiarygodną relację. Zresztą sympatyczni są nie tylko główni bohaterowie, ale też kręce się wokół nich postaci. Co prawda większość z nich nie jest w pełni wykorzystana (Plaza, Starr czy Warburton są znacznie zabawniejsi niż to wynika z tego filmu), ale do nadmiaru dobrych komediowych aktorów w tego rodzaju produkcjach zdążyłem się już przyzwyczaić, więc aż tak bardzo mnie to nie raziło.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz